Jacques-Joachim Trotti – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacques-Joachim Trotti, markiz de La Chétardie
Ilustracja
Data urodzenia

3 października 1705

Data śmierci

1 stycznia 1759

Ambasador Francji w Wielkiej Brytanii
Okres

od 1727
do 1730

Ambasador Francji w Rosji
Okres

od 1739
do 1743

Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie)

Jacques-Joachim Trotti, markiz de La Chétardie (ur. 3 października 1705 w Paryżu, zm. 1 stycznia 1759) – francuski dyplomata, organizator zamachu stanu w Petersburgu, w wyniku którego na tron carski wyniesiono Elżbietę Piotrowną.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

La Chetardie był wysyłany do wielu stolic europejskich: do Londynu w roku 1727, następnie do Hagi, Berlina, dwukrotnie do Petersburga i w końcu do Turynu w roku 1749.

Gdy po raz pierwszy dotarł do Petersburga w roku 1739, stwierdził, że wszystkie kluczowe stanowiska rosyjskie osadzone były przez Niemców, z reguły wrogich Francji. By zmienić tę sytuację w 1741 roku, Trotti wspólnie ze swym rodakiem hrabią Jean Armand de Lestocq'iem i szwedzkim ambasadorem Andersem Johanem von Höpken opracował plan działania, który zaowocował zamachem stanu w 1741 roku.

Wdzięczna za pomoc Elżbieta Romanow nadała La Chetardie'emu Order św. Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania i Order Świętej Anny, którymi mógł się pochwalić w Paryżu na potwierdzenie odniesionego sukcesu. Wersal nieco naiwnie oczekiwał, że Elżbieta cofnie okcydentalne reformy, jakie wprowadził jej ojciec Piotr Wielki. Poza tym okazało się, że nowy doradca i główny minister carycy Aleksy Piotrowicz Bestużew-Riumin jest proaustriacki.

Gdy w roku 1743 La Chetardie powtórnie znalazł się w Petersburgu, razem z Lestocq'em postanowili wesprzeć plan matki przyszłej carycy Katarzyny (II), Joanny von Anhalt-Zerbst. Próbowała ona dopomóc Fryderykowi Pruskiemu podważając pozycję Bestużewa. Kanclerz wytrzymał starcie i wyzyskał przechwycony list Chetardie'go, w którym Francuz krytykował działania Elżbiety, w następstwie czego odesłano go do Paryża, Joannę zaś do Niemiec. Natomiast Bestużew umocnił swoją pozycję na dworze, na którym jako swojego szpiega umieścił damę dworu – Marię Czogłokową.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Joseph Fitzgerald Molloy. The Russian Court in the Eighteenth Century. Hutchinson, 1905.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]