Jakub z Edessy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jakub z Edessy (ur. około 640, zm. 708) – syryjski teolog i egzegeta chrześcijański, historyk i gramatyk, duchowny Syryjskiego Kościoła Ortodoksyjnego.

Pochodził z ʿEn-deba^[1] niedaleko Antiochii Syryjskiej. Został mnichem, pobierał nauki w klasztorze w Qinnasrin. Około 684 roku został wybrany biskupem Edessy^[1]. Jego próba wprowadzenia sztywnej dyscypliny duchowej spotkała się z oporem lokalnego kleru i w 689 roku złożył swój urząd, osiadając w klasztorze w Teledzie, gdzie poświęcił się pracy naukowej.

Napisał m.in. zbiór homilii, gramatykę języka syryjskiego i fragmentarycznie zachowaną kronikę kontynuującą narrację kroniki Euzebiusza z Cezarei. Przetłumaczył także z greki homilie Sewera z Antiochii. Około 705 roku sporządził zrewidowane tłumaczenie Starego Testamentu na język syryjski, posługując się tekstem Peszitty oraz Septuaginty zaczerpniętym z Hexapli. Jest to w zasadzie wspólna rewizja obu tych wersji. Do czasów współczesnych przekład Jakuba zachował się jedynie we fragmentach^[2][3].

• Encyclopedia of the Middle Ages. A-J, edited by André Vauchez in assocation with Barrie Dobson and Michael Lapidge, James Clarke & Co, Cambridge 2000.
• The Use of Sacred Books in the Ancient World, edited by L.V. Rutgers, P.W. van der Horst, H.W. Havelaar, L. Teugels, Peeters, Leuven 1998.