Janusz Hryniewicz (muzyk) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Hryniewicz (ur. w 1947 w Penley) – wokalista, gitarzysta, multiinstrumentalista, kompozytor.

Rodzice J. Hryniewicza walczyli w armii gen. Władysława Andersa (brali udział w bitwie o Monte Cassino)^[1]. Muzyk urodził się w południowej Walii, a wychował w Argentynie^[1]. Ogromny wpływ na jego wrażliwość wywarło tamtejsze otoczenie i muzyka latynoamerykańska^[1]. Po powrocie do Polski rodzina Hryniewiczów zamieszkała w katowickiej dzielnicy Koszutka^[2]. Janusz Hryniewicz uczył się gry na skrzypcach, a następnie na gitarze^[3]. Jako wokalista zadebiutował śpiewając na szkolnych akademiach^[3]. Wówczas jego idolami byli tacy wykonawcy jak: Elvis Presley, Robert Johnson, The Beatles, The Rolling Stones, The Artwoods, czy The Animals^[3]. We wczesnych latach sześćdziesiątych związał się ze śląskim środowiskiem muzycznym – w 1963 roku założył swój pierwszy zespół o nazwie Zefiry^[3]. W kolejnych latach pojawił się w składach wielu formacji, a byli to m.in.: Ślęzanie, Ametysty, Peany, czy zespół muzyczny klubu Ciapek – w niektórych z tych grup występował z Józefem Skrzekiem^[3][4]. Ponadto krótko współpracował z Czerwono-Czarnymi, występując z nimi w Międzyzdrojach^[3]. W kwietniu 1969 roku w miesięczniku Jazz ukazał się artykuł, w którym A. M. Kośmiderski nazwał muzyka weteranem Rytmów Katowic (Przegląd Młodzieżowych Zespołów Muzycznych Rytmy Katowic) i śląskiego ruchu beatowego^[5]. Pierwszą profesjonalną grupą Hryniewicza był zespół Wiślanie 69, z którym występował od lipca 1969 r. i dokonał wielu nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych w tym longplay pt. Skąd my się znamy (1970)^[6]. We wrześniu 1970 roku zespół wyjechał na dziewięciomiesięczne tournée po holenderskich klubach, gdzie występował obok The Cats i George Baker Selection^[3][6]. Tam też nagrał singla Maybe she, maybe you / Clear sun dla wytwórni EMI (1971)^[6]. Krążek był promowany w rozgłośniach radiowych krajów Beneluxu. W styczniu 1971 roku Hryniewicz wraz z Jerzym Grunwaldem dołączył do zespołu Ryszarda Poznakowskiego z którym wziął udział w imprezie Karnawałowy Poznań Nocą i dokonał nagrań radiowych^[6], które ukazały się w 2016 roku nakładem Kameleon Records na płycie pt. Jerzy Grunwald – Na tych samych ulicach. Niepublikowane nagrania z lat 1971–1975. Zespół istniał ponad pół roku^[6]. W latach 1971–1972 wokalista współpracował z Bractwem Kurkowym 1791 z którym nagrał „czwórkę” (1972) i longplay (1972) dla Polskich Nagrań o identycznym tytule Polskie dzwony oraz dokonał nagrań dla Polskiego Radia^[6]. Debiut telewizyjny grupy miał miejsce 2 kwietnia 1972 r. w popularnym niegdyś Tele-Echu^[6]. Hryniewicz szybko wyrobił sobie markę i był wynajmowany na potrzeby tras koncertowych, m.in. przez takich wykonawców jak Breakout, czy Trubadurzy (zaśpiewał piosenkę, pt. Przedwieczorna godzina na płycie zespołu Będziesz ty)^[3]. W 1973 roku wyjechał z kraju i przez blisko 25 lat mieszkał w Szwecji^[3]. Tam w 1977 roku nawiązał współpracę z J. Grunwaldem, tworząc z nim country-rockowy duet Guitar Brothers, a następnie Grunwald & Hilton^[6]. W 1981 roku, nakładem Mariann Records ukazał się cieszący się w Skandynawii sporym powodzeniem album Try^[7][8]. Krążek ukazał się również w Polsce nakładem Tonpressu^[9]. Grupa pojawiła się kilkukrotnie na Targach Muzycznych MIDEM w Cannes^[10]. W późniejszych latach muzyk występował w skandynawskich lokalach, współtworząc przeróżne formacje muzyczne^[10]. Przez pewien okres był także właścicielem restauracji^[10].

Po powrocie do Polski Hryniewicz został realizatorem dźwięku i skupił się na działalności solowej^[10]. W latach 1993–1994 współpracował z grupą SBB (jako wokalista tego zespołu brany był pod uwagę już w latach siedemdziesiątych)^[2][11]. W maju 1994 roku grupa występowała w ośrodkach polonijnych w Stanach Zjednoczonych, czego efektem było wydanie kasety Live in America (reedycja kompaktowa ukazała w 2005 roku, nakładem Metal Mind Productions)^[11][12]. Ukazał się także album, pt. Live 1993^[13]. W 1996 roku ukazał się album solowy wokalisty Bum Bum i promujący go singiel Duchy^[14]. Najbardziej znaną piosenką z tej płyty jest napisana na poczekaniu kompozycja Duchy^[15]. Wywiedziona z meksykańskiego bolero piosenka Hryniewicza często gościła na antenie Programu Pierwszego Polskiego Radia i wygrała w radiowym plebiscycie, stając się przebojem^[15][10]. Artysta podczas koncertów prezentuje repertuar, który składa się z jego autorskich piosenek, a także repertuar latynoski (Grupo Latina) oraz show, podczas którego wciela się w postacie muzycznych idoli wielkich scen światowych (Cameleon Show). W 2012 roku wokalista wszedł w skład zespołu PutOnRock, który współtworzą jego założyciel i dawny współpracownik Hryniewicza Tadeusz Puton (w przeszłości współpracował m.in. z Józefem Skrzekiem, Universe i L-4)^[8] i Jerzy Grunwald. 2 maja 2013 roku miała miejsce premiera debiutanckiej płyty tria pt. Szafa marzeń^[16]. W nagraniu wzięli również udział: Andrzej Rusek (gitara basowa, kontrabas), Grzegorz Krzykawski (perkusja, instrumenty perkusyjne) oraz gościnnie: Jessie Brown (śpiew) i Józef Skrzek (instrumenty klawiszowe, fortepian, organy)^[8]. 1 października 2016 roku Hryniewicz i Puton wystąpili na festiwalu Rawa Blues (scena katowickiego Spodka)^[17]. 5 lipca 2017 roku w Międzyzdrojach, w ramach Festiwalu Gwiazd odbył się koncert pt. Noc przebojów – Hity światowej muzyki, którego pomysłodawcą był Roman Wojciechowski^[18][19]. Hryniewicz wystąpił tam obok: Ewy Bem, Grażyny Łobaszewskiej, Karoliny Cygonek, Sylwestra Targosza-Szalonka, Pauliny Lendy i Wojciechowskiego^[18].

• Oficjalna strona artysty
• Teksty w książeczce płyty Jerzy Grunwald – Na tych samych ulicach. Niepublikowane nagrania z lat 1971–1975 (KAMCD 43)

• „Powróćmy, jak za dawnych lat... Janusz Hryniewicz – Moje Radio i Duchy” (Radio Katowice, 04.12.2017)
• Koncertowe Radio Katowice: Janusz Hryniewicz (20.09.2020)
• Janusz Hryniewicz (muzyk) w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
• Janusz Hryniewicz w bazie Discogs (ang.)