Jaskinia w Wąwozie Aleksandrowickim Druga – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jaskinia w Wąwozie Aleksandrowickim Druga
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Aleksandrowicka, Aleksandrowice

Właściciel

Skarb Państwa
(Lasy Państwowe)

Długość

8 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

285 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

30 m

Ekspozycja otworów

ku północnemu wschodowi

Kod

J.GT-04.02

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Wąwozie Aleksandrowickim Druga”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Wąwozie Aleksandrowickim Druga”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Wąwozie Aleksandrowickim Druga”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Wąwozie Aleksandrowickim Druga”
Ziemia50°05′09″N 19°45′03″E/50,085833 19,750833
Strona internetowa

Jaskinia w Wąwozie Aleksandrowickim Drugajaskinia w prawych, opadających do Aleksandrówki zboczach Doliny Aleksandrowickiej we wsi Aleksandrowice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim wchodzącym w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Opis obiektu

[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia znajduje się w lesie przy dolnym końcu doliny, powyżej stawu rybnego, w zbudowanej z wapieni skalnej grzędzie. Jest to trzecia, najbardziej na wschód wysunięta grzęda skalna. Otwór jaskini ma trójkątny kształt i znajduje się za nim korytarz o długości 4 m i szerokości 2 m. Przy otworze jest niski, w głębi ma wysokość około 4 m i kończy się na poprzecznej szczelinie. Na dnie jaskini są duże bloki skalne[3].

Jaskinia powstała w wapieniach z jury późnej. Ma gliniaste namulisko z dużą ilością gliny, przykryte liśćmi. W głębi jest sucha i ciemna. Z nacieków występują jedynie zwietrzałe nacieki grzybkowe. Przy otworze rozwijają się glony, porosty i mchy Neckera complanata i Taxiphyllum wissgrillii oraz wątrobowiec Porella platyphylla[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-08-17].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 252–256, ISBN 83-01-12479-2.
  3. a b Janusz Baryła, Mariusz Szelerewicz, Andrzej Górny, Jaskinia w Wąwozie Aleksandrowickim III, Jerzy Grodzicki (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2024-08-17].