Jaszcz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jaszcz – jednoosiowy pojazd służący, przede wszystkim w artylerii konnej, do przewożenia amunicji artyleryjskiej.

Jaszcz był podczepiany do przodka. Przy lżejszych działach nie stosowano odrębnego jaszcza. Jego rolę pełnił przodek zawierający zapas amunicji. Jaszcze rzadziej używane były w artylerii motorowej. Zwykle zapas amunicji przewożony był samochodem ciężarowym lub ciągnikiem artyleryjskim, albo na przyczepie amunicyjnej. We współczesnej artylerii z reguły nie używa się jaszczy.

Stosowano różne rodzaje jaszczy, w zależności od metody transportu amunicji. W jaszczu gniazdowym naboje wkładane były pionowo do odrębnych przegródek w skrzyni jaszcza. W położeniu bojowym jaszcz taki zazwyczaj stawiany był na tylnej ściance co ułatwiało wyjmowanie naboi. Jaszczyk jest również dawnym odpowiednikiem funkcji sprawowanej w wojsku przy obsłudze jaszcza.

Zobacz też

Bibliografia

PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9