Jelcz M125M – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jelcz M125M Dana/Vecto
Ilustracja
Jelcz M125M Vecto w Poznaniu
Dane ogólne
Inne nazwy

Jelcz M125M Dana (do 2001 r.)
Jelcz M125M Vecto (od 2001 r.)

Producent

Jelcz

Premiera

1998

Lata produkcji

1998 - 2006

Miejsce produkcji

Polska Jelcz-Laskowice

Dane techniczne
Typy nadwozia

Niskopodłogowy autobus miejski klasy MAXI

Układ drzwi

2-2-2

Liczba drzwi

3

Wysokość podłogi

340 mm

Szerokość drzwi

1225 mm

Silniki

MAN D0826 LUH12
MAN D0836 LUH02

Moc silników

162 kW (220 KM)

Skrzynia biegów

Voith D851.3
Voith D854.3E
ZF 5HP500
ZF 6HP502

Liczba przełożeń

3
4
5
6

Długość

11 970 mm

Szerokość

2500 mm

Wysokość

2850 mm

Masa własna

11 150 kg

Masa całkowita

18 000 kg

Rozstaw osi

5950 mm

Wnętrze
Liczba miejsc ogółem

101

Liczba miejsc siedzących

28

Informacje dodatkowe
ABS

Tak

ASR

Tak

EBS

Nie

ESP

Nie

Klimatyzacja

Opcja

Jelcz M125M
Autobus Jelcz M125M Dana (#451) z 1998 roku należący do MPK Inowrocław.
Autobus Jelcz M125M "Vecto" nr #185 z PKM Katowice.
Jelcz M125M Vecto w barwach MPK Poznań
Autobus Jelcz M125M/4 Vecto (#661) zasilany paliwem CNG w barwach MPK Rzeszów

Jelcz M125M (nazwa handlowa do 2001 r. Dana, potem Vecto) – dwunastometrowy, pierwszy w pełni niskopodłogowy autobus w całości zaprojektowany przez konstruktorów Z.S. Jelcz S.A. w Jelczu-Laskowicach (tym samym pierwszy polski autobus w 100% niskopodłogowy). Był produkowany w latach 1998-2006, pozostawał w ofercie firmy Jelcz do 2008 roku.

Historia modelu

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja nowego modelu ruszyła w 1998 roku. Była to całkowicie nowa konstrukcja, niebazująca technicznie na żadnym pojeździe wcześniej produkowanym przez ZS Jelcz. Autobus otrzymał nowo zaprojektowaną ścianę tylną oraz przednią wykonaną z tworzywa sztucznego z dużą panoramiczną szybą, pod którą umieszczono również wyświetlacz informacyjny. Do napędu posłużył silnik MAN D0826 LUH12 o mocy maksymalnej 220 KM, współpracujący ze skrzynią biegów Voith D851.3 lub ZF 5HP500. Moc przekazywana jest na tylny most portalowy ZF AV-132, z przodu zastosowano oś portalową Jelcz 65N, znaną z innych niskopodłogowych i niskowejściowych modeli Jelcza. W wyposażeniu standardowym znalazł się pulpit VDO oraz szyna informacyjna typu CAN.

W 2001 roku przeprowadzono modernizację tego pojazdu. Zastosowano silnik MAN D0836 LUH02 spełniający normę czystości spalin Euro-3, zmniejszono wysokość szyby czołowej, wydzielając tym samym miejsce na wyświetlacz informacyjny, zastosowano układ hamulcowy z tarczami na wszystkich osiach, zlikwidowano podesty w przedniej części pojazdu oraz przeniesiono zbiornik paliwa na prawe przednie nadkole. Od tego momentu pojawiła się możliwość zastosowania reflektorów projektorowych oraz dzielonej szyby czołowej.

W 2003 roku zaprezentowano wersję tego autobusu zasilaną gazem CNG. Model ten uzyskał oznaczenie Jelcz M125M/4 CNG i obecnie jest eksploatowany przez MPK Rzeszów.

Ostatnie egzemplarze modelu M125M zostały zbudowane w 2006 roku. Oficjalne zakończenie produkcji nastąpiło w październiku 2008 roku.

Łącznie wyprodukowano zaledwie 71 egzemplarzy:

  • 1998 - 5 sztuk
  • 1999 - 8 sztuk
  • 2000 - 4 sztuki
  • 2001 - 1 sztuka
  • 2002 - 1 sztuka
  • 2003 - 11 sztuk
  • 2004 - 14 sztuk
  • 2005 - 7 sztuk
  • 2006 - 20 sztuk

W 1999 model zdobył nagrodę "Złote Koła Komunikacji Miejskiej", którą przyznali organizatorzy III Wystawy Komunikacji Miejskiej w Łodzi[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Autobus z klasą!, w: Z Życia MPK Poznań, nr 4(610)/1999, s. 3, ISSN 0329-6637

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]