Jerzy Skoczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Skoczyński

porucznik
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1906 Nowotaniec
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1929–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	7 Batalion Saperów Batalion KOP „Łużki” 3 Pułk Piechoty KOP
Stanowiska	dowódca plutonu ckm dowódca strażnicy KOP dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Jerzy Mieczysław Skoczyński (ur. 15 lipca 1906 w Nowotańcu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Jerzy Mieczysław Skoczyński urodził się 15 lipca 1906 w Nowotańcu jako syn Romana Skoczyńskiego (1876-1932, żołnierz, działacz ludowy) i Marii z domu Pocałuń; miał siostrę Marię Danutę (ur. 1908)^[1]. Po 1918 zamieszkiwał z rodziną przy ul. ulicy Bartosza Głowackiego w Sanoku^[2]. W 1928 ukończył II Państwowe Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Samborze.

Po maturze został powołany do służby wojskowej, po roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie w 1930. Praktykę odbywał w 7 batalionie saperów. Został przeniesiony do rezerwy i rozpoczął studia na politechnice, lecz przerwał je i wstąpił do wojska. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Komorowie 15 sierpnia 1932 i wówczas został awansowany do stopnia podporucznika. Otrzymał przydział do 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu i służył tam na stanowisku dowódcy plutonu ckm. Został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935. Od czerwca 1936 służył w Korpusie Ochrony Pogranicza w batalionie KOP „Łużki” jako dowódca strażnicy Ćwiecino-Głębokie.

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej został przydzielony do 3 pułku piechoty KOP i został dowódcą kompanii. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września został aresztowany przez Sowietów w rejonie Augustowa, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Stamtąd nadesłał kartkę pocztową do bliskich. Na wiosnę 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 585 (przy zwłokach odnaleziono nieśmiertelnik)^[3][4].

Jego żoną była Mirosława, z którą miał syna Lesława.

Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 jego nazwisko zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939-1945^[5] oraz na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum^[6] (podany jako major dyplomowany).

W 1962 został upamiętniony na tablicy Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana^[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[8].

10 września 2010 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” Jerzemu Skoczyńskiemu poświęcono Dąb Pamięci przy Szkole Podstawowej im. Marii Konopnickiej w Pisarowcach (mieszczącej się w tamtejszym byłym dworze) niedaleko rodzinnego Nowotańca^[9].

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• kampania wrześniowa

• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 568. [dostęp 2014-04-07].
• Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 59.
• Jerzy Skoczyński. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-29].