Jezioro Tomickie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jezioro Tomickie
Ilustracja
Widok z północy (z Lisówek)
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Tomice, Mirosławki

Region

Wysoczyzna Grodziska

Wysokość lustra

69[1] m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

47,2 ha

Głębokość
• średnia
• maksymalna


1,78 m
2,7 m

Objętość

786,7 tys. m³

Hydrologia
Rzeki zasilające

Samica Stęszewska

Rzeki wypływające

Samica Stęszewska

Rodzaj jeziora

polodowcowe

Położenie na mapie gminy Stęszew
Mapa konturowa gminy Stęszew, u góry nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Tomickie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Tomickie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Tomickie”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, po lewej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Tomickie”
Ziemia52°19′04″N 16°38′05″E/52,317778 16,634722

Jezioro Tomickiejezioro w Polsce, położone w województwo wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew, leżące na terenie Wysoczyzny Grodziskiej[2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Zlewnia w przeważającym charakterze rolnicza. Akwen należy do najpłytszych w rynnie Witobelsko-Dymaczewskiej. Jezioro ma dobrze rozwiniętą strefę fitolitoralu – pełną sekwencję stref roślinnych z łąkami ramienicowymi włącznie.

Dane morfometryczne

[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia jeziora wynosi 47,2 ha, a powierzchnia zlewni – 1440,5 ha. Długość linii brzegowej to 3550 m. Akwen zasilany przez Samicę Stęszewską.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Na jeziorze łowisko wędkarskie. W pobliżu jeziora przebiega szlak turystyczny szlak turystyczny niebieski niebieski ze Stęszewa do Otusza.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paweł Anders, Krzysztof Kasprzak, Beata Raszka, Wielkopolski Park Narodowy (Wielkopolska Biblioteka Krajoznawcza), wyd. WBP, Poznań, 1999, s.31, ISBN 83-85811-71-0
  2. Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Siepak, Lubomira Burchardt, Mariusz Pełechaty, Artur Osowski, Badania hydrochemiczne na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, UAM, Poznań, 1999, ss.9-12 ISBN 83-908178-4-5
  • Powiat poznański - mapa turystyczna, Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-029-4