Kagan-beg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kagan-beg (również Bek, Kagan-bek) – tytuł jednego z dwóch monarchów w Państwie Chazarów. Drugi człon nazwy pochodzi prawdopodobnie od tureckiego słowa Beg (Baig, per. بیگ) albo od Beja.

Państwem Chazarów rządziło dwóch władców, z których jeden nosił tytuł kagana a drugi właśnie kagana-bega. W korespondencji Chazarów kagan-beg Józef określa się jako władca Chazarów, odmawiając władztwa kaganowi. Ponieważ opis pochodzi z czasów kampanii wojennej prawdopodobnie begowie posiadali władzę wojskową, chociaż istnieją też opinie, według których w czasie powstawania tekstu (ok. 950-960) doszło do utraty wpływów kagana.

Niektóre źródła określają beków jako ishad (turkucki stopień wojskowy) lub malik. Wskazywało by to, że formalnie bek podlegał kaganowi, który sprawował niezależną władzę wojskową i cywilną. Współcześni badacze arabscy często przypisują temu pierwszemu władzę rytualną, sakralną zaś drugiemu faktyczną polityczną.

• chan

• Kevin Alan Brook. The Jews of Khazaria. 2nd ed. Rowman & Littlefield Publishers, Inc, 2006.
• Douglas M. Dunlop. The History of the Jewish Khazars, Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1954
• Peter B. Golden. Khazar Studies: An Historio-Philological Inquiry into the Origins of the Khazars. Budapest: Akademia Kiado, 1980.
• Norman Golb and Omeljan Pritsak, Khazarian Hebrew Documents of the Tenth Century. Ithaca: Cornell Univ. Press, 1982.