Karabin Mauser M1916 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mauser Selbstlader M1916

Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Mauser
Rodzaj	Karabin samopowtarzalny
Historia
Produkcja	1916–?
Wyprodukowano	około 1000 egzemplarzy
Dane techniczne
Kaliber	7,92 mm
Nabój	7,92 × 57 mm Mauser
Magazynek	wymienny, 20 lub 25 nabojów[potrzebny przypis]
Wymiary
Długość	1150 mm
Długość lufy	600 mm
Masa
broni	4,9 kg
Dane operacyjne
Użytkownicy
Luftstreitkräfte
Multimedia w Wikimedia Commons

Mauser Selbstlader M1916 (również: Selbstlader Karabiner Mauser M 1916; Fliegerkarabine 15) – niemiecki karabin samopowtarzalny z okresu I wojny światowej, zaopatrzony w wymienny 20 lub 25 nabojowy^{[potrzebny przypis]} magazynek.

Broń ta została opracowana jako rozwinięcie innego prototypowego karabinu samopowtarzalnego – M1906/08, który nie wszedł do produkcji seryjnej. Testowany w początkowym okresie wojny przez Armię Cesarstwa Niemieckiego, okazał się jednak kompletnie nieprzydatny jako uzbrojenie piechoty ze względu na ogromną wrażliwość na zanieczyszczenia oraz znaczny odrzut. Mimo to w 1916 został przyjęty przez niemieckie siły powietrzne Luftstreitkräfte jako Mauser Selbstlader M1916, stanowiąc wyposażenie załóg samolotów, balonów i sterowców. Ze względu na skomplikowaną i drogą produkcję, wyprodukowano jedynie około 1000 egzemplarzy, które sukcesywnie były zastępowane przez pochodzące z importu, tańsze (ale równie wrażliwe na zanieczyszczenia) karabiny samopowtarzalne Mondragón. M1916 produkowano w dwóch wersjach, różniących się długością jako: karabin oraz karabinek. Po upowszechnieniu się w lotnictwie karabinów maszynowych, karabiny M1916 zostały całkowicie wycofane z uzbrojenia^[1][2].

• M30 Luftwaffe Drilling