Kate Nash – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kate Nash podczas koncertu w czerwcu 2013 | |
Imię i nazwisko | Kate Marie Nash |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów piosenek, aktorka |
Aktywność | od 2006 |
Wydawnictwo | Moshi Moshi, Fiction, Geffen, Have 10p, Dine Alone, Girl Gang, Kill Rock Stars |
Strona internetowa |
Kate Nash (ur. 6 lipca 1987 w Londynie) – angielska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów piosenek. Zasłynęła przebojem „Foundations” w 2007 roku, a jej debiutancki album Made of Bricks dotarł do 1. miejsca na brytyjskiej liście sprzedaży. Jest zdobywczynią Brit Award dla najlepszej artystki (2008). Początkowo nagrywająca materiał w gatunku indie pop i związana z koncernem Universal Music Group, od 2012 roku działa jako niezależna artystka tworząca muzykę bardziej zwróconą w stronę rocka alternatywnego. Nash ma na swoim koncie także osiągnięcia aktorskie, wystąpiwszy w kilku amerykańskich i brytyjskich filmach, a przede wszystkim popularnym amerykańskim serialu GLOW dla platformy Netflix. Jest także czynną działaczką feministyczną.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Kate urodziła się w dzielnicy Harrow w północnym Londynie. Jej ojciec jest Anglikiem i pracował jako informatyk, natomiast matka jest pochodzenia irlandzkiego i z zawodu jest pielęgniarką[1]. Ma dwie siostry[2]. Uczęszczała do prestiżowej szkoły muzycznej BRIT School[3]. Zanim zdobyła sławę, pracowała w restauracji Nando’s[4] oraz sieci odzieżowej River Island[5].
W 2005 roku zaczęła występować na przedstawieniach typu „open mike” i umieszczać swoje nagrania na portalu Myspace, a na początku 2007 roku wydała swój pierwszy singiel „Caroline’s a Victim”. Popularność przyniosła jej wydana w tym samym roku piosenka „Foundations”, która dotarła do 2. miejsca listy przebojów w Wielkiej Brytanii[6]. Singiel cieszył się także sporym powodzeniem w Europie[7]. Jej pierwszy album, Made of Bricks, ukazał się latem tego samego roku i dotarł do 1. miejsca brytyjskiej listy sprzedaży[8], ostatecznie pokrywając się platyną[9]. Na płycie znalazły się również kolejne popularne single „Mouthwash” i „Pumpkin Soup”. W roku 2008 zdobyła Brit Award dla najlepszej artystki[10] i została nagrodzona m.in. przez magazyny muzyczne NME[11] i Q[12].
Nash wydała drugi studyjny album My Best Friend Is You w marcu 2010. Płytę promowała piosenka „Do-Wah-Doo”, która cieszyła się popularnością na listach przebojów. Album został dość dobrze przyjęty przez krytyków i uplasował się na 8. miejscu brytyjskiej listy sprzedaży. Kolejne single „Kiss That Grrrl” i „Later On” nie dostały się już jednak na listy sprzedaży. W 2011 roku artystka rozpoczęła projekt o nazwie Rock ’n’ Roll for Girls After School Music Club mający na celu rozwijanie talentu muzycznego młodych dziewcząt[13]. Kiedy jej dotychczasowa wytwórnia Fiction Records zdecydowała się zerwać z nią kontrakt[14], Nash w 2012 roku wydała EP-kę Death Proof niezależnie przez własny label Have 10p Records. Zagrała też w brytyjskich i amerykańskich filmach Greetings from Tim Buckley, Syrup i Pokój zwierzeń.
Wiosną 2013 roku ukazał się jej trzeci studyjny album, Girl Talk, także wydany niezależnie. Płyta została nagrana w Los Angeles i prezentowała brzmienie odchodzące od jej poprzedniego stylu w stronę muzyki rock i grunge. Tekstowo przesycona była treściami feministycznymi i nawiązywała do nurtu riot grrrl. Album promowany był licznymi singlami i teledyskami, m.in. „3AM”, „OMYGOD!” i „Fri-End?”, jednak nie dorównał poprzednim wydawnictwom Nash pod względem sprzedaży. Pod koniec roku piosenkarka wydała świąteczną EP-kę Have Faith with Kate Nash This Christmas. W 2014 roku wyprowadziła się z Londynu do Los Angeles[15] i założyła internetową społeczność Girl Gang wspierającą środowisko feministyczne[16]. W 2015 roku odkryła, że jej menedżer, Gary Marella, wykradł od niej dużą sumę pieniędzy[1], co nieomal zakończyło się jej bankructwem. Artystka wytoczyła przeciwko niemu proces sądowy i ostatecznie, po kilku latach, odzyskała straconą kwotę[17].
W 2016 roku ukazały się jej kolejne single „Good Summer” i „My Little Alien”, a na początku 2017 EP-ka, Agenda. Latem tego samego roku na platformie Netflix miała miejsce premiera amerykańskiego serialu GLOW, w którym Nash wcieliła się w jedną z postaci. Serial, opowiadający o kobiecym zespole zapaśniczym Gorgeous Ladies of Wrestling działającym w latach 80., cieszył się popularnością i został kontynuowany przez trzy kolejne sezony[18]. W marcu 2018 wydała czwarty studyjny album Yesterday Was Forever, który sfinansowała przez crowdfundingowy portal Kickstarter[19]. Płyta poprzedzona była przez single „Drink About You” i „Life in Pink”, nie była jednak sukcesem na listach sprzedaży. Jesienią tego samego roku premierę miał film dokumentalny Kate Nash: Underestimate the Girl, ukazujący kulisy sławy Nash. W 2019 roku Kate wydała dwa kolejne single, „Trash” i „Bad Lieutenant”, i pojawiła się w komedii historycznej Horrible Histories: The Movie – Rotten Romans.
Po nagłym zakończeniu produkcji GLOW wskutek pandemii COVID-19, Nash zaczęła wydawać pojedyncze single zapowiadające jej piąty album, m.in. „Misery” (2021) i „Wasteman” (2022). Jesienią 2022 występowała we współtworzonej przez siebie sztuce Only Gold w nowojorskim off-Broadwayowym teatrze MCC Theater[20]. Piosenkarka następnie związała się z niezależną wytwórnią Kill Rock Stars, która wydała jej nowy album 9 Sad Symphonies w czerwcu 2024. Płyta osiągnęła niewielki sukces na brytyjskiej liście sprzedaży.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 2007 roku związała się z Ryanem Jarmanem, członkiem grupy The Cribs. Para miała pobrać się na początku 2009 roku[21], jednak w 2012 okazało się, że ich związek rozpadł się[22].
Kate przeszła na weganizm po obejrzeniu filmu Okja w lipcu 2017, po ośmiu latach bycia wegetarianką[23].
Jest feministką i sojuszniczką społeczności LGBT[24].
Nash wspiera brytyjską Partię Pracy i w 2017 roku wyraziła swoje poparcie dla ówczesnego lidera partii, Jeremy’ego Corbyna[25].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod] Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
| EP-ki[edytuj | edytuj kod]
|
Single
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 2012: Greetings from Tim Buckley (film) jako Carol
- 2013: Syrup (film) jako Beth
- 2013: Pokój zwierzeń (film) jako Michelle
- 2014: The Distortion of Sound (film dokumentalny) jako ona sama
- 2015: The Devil You Know (pilot) jako Bridget Bishop
- 2017–2019: GLOW (serial) jako Rhonda „Britannica” Richardson
- 2018: Drop the Mic (program telewizyjny) jako ona sama
- 2018: Kate Nash: Underestimate the Girl (film dokumentalny) jako ona sama
- 2019: Horrible Histories: The Movie – Rotten Romans (film) jako Boudika
- 2020: Poszukiwacze prawdy (serial) jako Mary Coleford
- 2023: Coffee Wars (film) jako Jo
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Claire Shaffer: Kate Nash on Documentary 'Underestimate the Girl,' Fixing Music Biz. [w:] Rolling Stone [on-line]. 2019-11-23. [dostęp 2020-04-27]. (ang.).
- ↑ Elizabeth Day: Kate Nash: 'I felt as if I was having a nervous breakdown'. theguardian.com, 2010-03-14. [dostęp 2017-08-08]. (ang.).
- ↑ Laura Painter: What life is really like for students at Croydon's famous Brit School. croydonadvertiser.co.uk, 2016-10-12. [dostęp 2017-08-08]. (ang.).
- ↑ Kate Nash tells us her tour secrets. topshop.com, 2013-07-17. [dostęp 2013-11-13]. (ang.).
- ↑ Craig McLean: The making of Kate Nash. [w:] The Times [on-line]. 2010-08-04. [dostęp 2020-04-27]. (ang.).
- ↑ Official Singles Chart Top 100 01 July 2007 – 07 July 2007. officialcharts.com. [dostęp 2017-08-08]. (ang.).
- ↑ Kate Nash - Foundations. dutchcharts.nl. [dostęp 2017-08-08]. (niderl.).
- ↑ Official Albums Chart Top 100 12 August 2007 – 18 August 2007. officialcharts.com. [dostęp 2017-08-08]. (ang.).
- ↑ Award: Kate Nash - Made Of Bricks. bpi.co.uk. [dostęp 2020-05-05]. (ang.).
- ↑ Brit Awards 2008: The winners. bbc.co.uk, 2008-02-20. [dostęp 2017-08-08]. (ang.).
- ↑ Shockwaves NME Awards 2008: Winners' list - NME. nme.com, 2008-02-29. [dostęp 2018-05-26]. (ang.).
- ↑ Winners in full: Q Awards 2007. bbc.co.uk, 2007-10-08. [dostęp 2018-05-26]. (ang.).
- ↑ Robin Murray: Kate Nash Launches Rock School. clashmusic.com, 2011-03-21. [dostęp 2017-08-07]. (ang.).
- ↑ Kate Nash's Kickstarter album campaign raises £85,000. star-magazine.co.uk, 2017-04-28. [dostęp 2017-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-09)]. (ang.).
- ↑ Margaret Abrams: How Kate Nash Uses Social Media in Pursuit of Social Justice. observer.com, 2017-01-19. [dostęp 2018-05-26]. (ang.).
- ↑ Kate Nash's Girl Gang: the online community for today's riot grrrls. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-02-06. [dostęp 2019-12-27]. (ang.).
- ↑ Richard Godwin: Kate Nash: '40-year-old men were hanging out with me, happy to profit, not concerned about my health'. [w:] The Guardian [on-line]. 2019-07-15. [dostęp 2019-07-15]. (ang.).
- ↑ Joe Otterson: ‘GLOW’ Renewed for Fourth and Final Season at Netflix. variety.com, 2019-09-20. [dostęp 2019-09-20]. (ang.).
- ↑ Kate Nash is Making a Record by Kate Nash – Kickstarter. kickstarter.com. [dostęp 2018-05-26]. (ang.).
- ↑ Talaura Harms: Gaby Diaz, Terrence Mann, More Join Kate Nash in New Musical Only Gold. playbill.com, 2022-08-09. [dostęp 2022-09-15].
- ↑ Kate Nash is getting married. [w:] Hindustan Times [on-line]. 2009-02-26. [dostęp 2020-04-27]. (ang.).
- ↑ Jamie Crossan: The Cribs’ Ryan Jarman reveals ‘psychological’ illness. nme.com, 2012-03-19. [dostęp 2013-11-13]. (ang.).
- ↑ Kate Nash on Twitter. Twitter, 2017-07-20. [dostęp 2019-12-25]. (ang.).
- ↑ Joe Morgan: Kate Nash on drunk-tweeting Cher, dumb anti-gay politicians and taxidermy tigers. gaystarnews.com, 2013-08-23. [dostęp 2013-11-13]. (ang.).
- ↑ Tom Connick: Kate Nash on why she’s voting Jeremy Corbyn: “I love the manifesto”. nme.com, 2017-06-02. [dostęp 2017-06-14]. (ang.).
- ↑ Kate Nash | Discography. Discogs. [dostęp 2020-05-05]. (ang.).
- ↑ Kate Nash | Album Discography. AllMusic. [dostęp 2020-05-05]. (ang.).
- ↑ Kate Nash (II) – Filmweb. filmweb.pl. [dostęp 2020-05-05]. (pol.).
- ↑ Kate Nash - IMDb. imdb.com. [dostęp 2020-05-05]. (ang.).