Kirowy Potok – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kirowy Potok
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Potok 4 rzędu
Źródło
Wysokość

769 m n.p.m.[1]

Współrzędne

49°24′53,0″N 20°23′07,5″E/49,414722 20,385417

Ujście
Recypient Macelowy Potok
Miejsce

Sromowce Niżne

Wysokość

588 m n.p.m.

Współrzędne

49°24′07,1″N 20°25′00,6″E/49,401972 20,416833

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie gminy Czorsztyn
Mapa konturowa gminy Czorsztyn, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Kirowy Potok – potok będący prawym dopływem Macelowego Potoku[2] w Pieninach, w ich części zwanej Pieninami Czorsztyńskimi. Powstaje na wysokości około 630 m w dolince między Kirową Skałką a Cyrlową Skałą. Spływa w południowym kierunku i na wysokości 588 m łączy się z potokiem Czarnym[3], który uznawany jest za górny bieg Macelowego Potoku[2]. Cała zlewnia Kirowego Potoku znajduje się w porośniętym lasem obszarze Pienińskiego Parku Narodowego[3].

Cała zlewnia Macelowego Potoku znajduje się w obrębie wsi Sromowce Niżne w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn[3].

Źródło Kirowego Potoku

[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się na wysokości 769 m na południowym zboczu góry Łączana. Pod względem morfologii jest to źródło podgrzbietowe, pod względem zasilania źródło szczelinowe ekranowane zwietrzeliną. Wypływ następuje w strefie występowania paleogeńskich utworów fliszowych. Źródło jest wybitnie okresowe, wykazujące niezwykle szybką reakcję nie tylko na opady atmosferyczne, ale nawet na najmniejsze zmiany ich intensywności. Świadczy to płytkości dróg krążenia wód podziemnych wypływają oraz o bardzo krótkim czasie ich przebywania w środowisku skalnym[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Włodzimierz Humnicki, Zmiany wydajności monitorowanych źródeł w Pienińskim Parku Narodowym w latach 2003–2014 (pieniński pas skałkowy), „Przegląd geologiczny”, 63 (nr 10/1), 2015, s. 752.
  2. a b Ewa Wolnicz-Pawłowska i inni, Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografi, 2006 (Nazewnictwo Geograficzne Polski), ISBN 83-239-9607-5.
  3. a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-10-28].