Klasyfikacja herbicydów HRAC – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klasyfikacja herbicydów według mechanizmu działania w oparciu o klasyfikację HRAC (ang. Herbicyde Resistance Action Commitee)^[1] (stan na 2007r)^[2]

Lista jest aktualizowana przez międzynarodową organizację Herbicide Resistance Action Committee (HRAC) skupiającą jednostki badawcze oraz firmy produkujące herbicydy. Głównym celem jest lepsze poznanie, zrozumienie i przeciwdziałanie uodpornianiu się chwastów na herbicydy.

Wstępne pogrupowanie herbicydów według mechanizmu działania wg HRAC^[1]

inhibitory biosyntezy lipidów grupy: A, K3, N,
inhibitory biosyntezy aminokwasów grupy: B, G, H,
inhibitory fotosyntezy grupy: C1, C2, C3, D,
inhibitory biosyntezy pigmentów grupy: E, F1, F2, F3,
inhibitory funkcjonowania mikrotubuli i podziałów komórkowych grupy: K1, K2,
inhibitory biosyntezy celulozy grupa: L,
syntetyczne auksyny oraz inhibitory transportu auksyn grupy O, L.

A – inhibitory funkcjonowania karboksylazy acetylo-CoA (ACCazy)

pochodne kwasu arylofenoksy propionowego (grupa −fop) – chizalofop-P, dichlofop, fenoksaprop-P, fluazyfop-P, haloksyfop-R, propachizafop. Nie zaaprobowane w Polsce: kolodynafop, cyhalofop^[2],
cykloheksanodiony (grupa −dym) – cykloksydym, kletodym, tepraloksydym, tralkoksydym. Nie zaaprobowane w Polsce: alloksydym, butroksydym, profoksydym, setoksydym^[2],
herbicydy nie sklasyfikowane (grupa −den) – pinoksaden^[2]

B – inhibicja funkcjonowania syntezy acetolaktanowej (ALS)

pochodne sulfonylomocznika – amidosulfuron, chlorosulfuron, flupirsulfuron, foramsulfuron, jodosulfuron, mezosulfuron, nikosulfuron, rimsulfuron, sulfosulfuron, tifensulfuron, triasulfuron, tribenuron, triflusulfuron, tritosulfuron. Nie zaakceptowane w Polsce: azimsulfuron, bensulfuron, chlorimuron, cinosulfuron, cyklosulfamuron, etametsulfuron, etoksysulfuron, lazasulfuron, halosulfuron, imazosulfuron, metsulfuron, oksasulfuron, primisulfuron, prosulfuron, pyrazosulfuron, sulfometuron, trifloksysulfuron^[2].
imidazdoliny – imazamoks. Nie zaaprobowane w Polsce: imazapik, imazametabenz, imazakwin, imazapyr, imazetapyr^[2].
triazolopirymidyny – florasulam, metosulam. Nie zaaprobowane w Polsce: kloransulam, diklosulam, flumetsulam^[2].
pyrimidynylo(tio)benzoaty – Nie zaaprobowane w Polsce: bispyribak, pyribenzoksim, pyriftalid, pyritiobak, pyriminobak^[2].
sulfonyloaminokarbonylotriazolinony – propoksykarbazon. Nie zaaprobowane w Polsce: flukarbazon^[2].

C1 – inhibicja fotosyntezy na poziomie fotosystemu II

trizayny – prometryna, terbutyloazyna. Nie zaaprobowane w Polsce: ametryna, atrazyna, cyjanazyna, desmetryna, dimetametryna, prometom, propazin, simetryn, symazyna, terbumeton, terbutryna, trietazyna^[2].

triazynony – metamitron, metrybuzyna. Nie zaaprobowane w Polsce: heksazinon^[2].
triazolinony – Nie zaaprobowane w Polsce: amikarbazon^[2].
uracyle – lenacyl. Nie zaaprobowane w Polsce: bromacyl, terbacyl^[2].
pyridazinony – chlorydazon=pirazon^[2].
fenylokarbaminiany – desmedifam, fenmedifam^[2].

C2 – inhibicja fotosyntezy na poziomie fotosystemu II

pochodne mocznika – chlorotoluron, izoproturon, linuron. Nie zaaprobowane w Polsce: chlorobromuron, chloroksuron, dimefuron, diuron, etidimuron, fenuron, fluometuron (patrz F3), izouron, metabenzotiazuron, metobromuron, metoksuron, monolinuron, neburon, siduron, tebutiuron^[2].

pochodne amidów – Nie zaaprobowane w Polsce: propanil, pentanochlor^[2].

C3 – inhibicja fotosyntezy na poziomie fotosystemu II

nitryle – bromoksynil. Nie zaaprobowane w Polsce: bromofenoksim, joksynil^[2],
benzotiadiazinony – bentazon^[2].
fenylopirydazyny – Nie zaaprobowane w Polsce: pryridat, pyridafol^[2].

D – zakłócenie funkcjonowania fotosystemu I

pochodne dwupirydyli – dikwat. Nie zaaprobowane w Polsce: parakwat^[2].

E – inhibicja oksydazy protoporfyrinogenowej (PPO)

dwufenyloetery – bifenoks, oksyfluorfen. Nie zaaprobowane w Polsce: acifluorfen, chlometoksyfen, fuoroglikofen, fomesafen, halosafen, laktofen^[2].
fenylopyrazole – Nie zaaprobowane w Polsce: fluazolat, pyraflufen^[2].
n-fenyloftalimidy – cynidon etylowy. Nie zaaprobowane w Polsce: flumioksazin, flumiklorak-pentyl^[2].

tiazolinony, tiadiazole, pyrimidinodiony, oksazolidinony i inne – karfentazon etylu. Nie zaaprobowane w Polsce: sulfentrazon, flutiacet-metyl, tidiazimin, pentoksazon, profurazol, pyrazogyl^[2].

F1 – inhibicja biosyntezy karotenoidów na poziomie funkcjonowania desaturazy fytonowej (PDS)

pyridazinony – Nie zaaprobowane w Polsce: norflurazon^[2].
pirydynokarboksamidy – diflufenikan. Nie zaaprobowane w Polsce: pikolinafen^[2].
inne – flurochloridon, flurtamon. Nie zaaprobowane w Polsce: beflubutamid, fluridon^[2].

F2 – inhibicja biosyntezy karotenoidów na poziomie 4-hydroksyfenylo-pyruwato-dioksygenazy (4-HPPD)

trójketony – mezotrion. Nie zaaprobowane w Polsce: sulkotrion^[2].
izoksazole – izoksaflutol. Nie zaaprobowane w Polsce: izoksachlortol^[2].
pirazole – Nie zaaprobowane w Polsce: benzofenap, pyrazolynat, pyrazoksyfen^[2].
inne – Nie zaaprobowane w Polsce: benzobicyklon^[2].

F3 – inhibicja biosyntezy karotenoidów (nieznane miejsce działania)

triazole – Nie zaaprobowane w Polsce: amitrol^[2]
izoksazolidinony – chlamazon^[2]
pochodne mocznika – Nie zaaprobowane w Polsce: flumeturon (patrz C2)^[2].
dwufenyloetery – Nie zaaprobowane w Polsce: aklonifen^[2].

G – inhibicja syntezy kwasu 5-endopirogrono-3-fosfoszikimowego (EPSP)

pochodne glicyny (aminofosfoniany) – glifosat. Nie zaaprobowane w Polsce: sulfosat^[2]

H – inhibicja syntezy glutaminowej

pochodne kwasu fosfoniowego (fosfoniany) – glufosynat amonu. Nie zaaprobowane w Polsce: bialapos=bilanafos^[2].

I – inhibicja syntazy dihydropteroatowej (DHP)

karbaminiany – asulam^[2]

K1 – inhibicja tworzenia mikrotubuli

dwunitroaniliny – pendimetalina, trifluralina. Nie zaaprobowane w Polsce: benefin=benfluralin, butralin, dinitramin, etalfluralin, oryzalin^[2].
fosforoamidaty – Nie zaaprobowane w Polsce: amiprofos metylu, butamifos^[2].
pyridyny – Nie zaaprobowane w Polsce: ditiopyr, tiazopyr^[2].
benzamidy – propyzamid. Nie zaaprobowane w Polsce: tebutam^[2].
pochodne kwasu benzoesowego – Nie zaaprobowane w Polsce: DCPA = chloral dimetyl^[2].

K2 – inhibicja mitozy/orientacji mikrotubuli

karbaminiany – chloroprofam. Nie zaaprobowane w Polsce: profam, karbetamid^[2].

K3 – inhibicja biosyntezy kwasów tłuszczowych o długich łańcuchach (VLCFA)

chloroacetamidy (chloroacetanilidy) – acetochlor, dimetachlor, metazachlor, metolachlor-S, propachlor, propizachlor. Nie zaaprobowane w Polsce: alachlor, butachlor, dimetanamid, pethoksamid, pretilachlor, tenylchlor^[2].
acetamidy – napropamid. Nie zaaprobowane w Polsce: difenamid, naproanilid^[2]
oksyacetamidy – flufenacet. Nie zaaprobowane w Polsce: mefenacet^[2].
tetrazoliny – Nie zaaprobowane w Polsce: fentrazamid^[2].
inne – Nie zaaprobowane w Polsce: anilofos, kafenstrol, piperofos^[2].

L – inhibitory syntezy ściany komórkowej (celulozy)

nitryle – dichlobenyl. Nie zaaprobowane w Polsce: chlortiamid^[2]
benzamidy – Nie zaaprobowane w Polsce: isoksaben^[2].
triazolokarboksamidy – Nie zaaprobowane w Polsce: flupoksam^[2].
pochodne kwasu kwinolinokarboksylowego – Nie zaaprobowane w Polsce: kwinklorek – tylko u roślin jednoliściennych^[2].

M – dezorganizacja błon komórkowych

pochodne dwunitrofenolu – Nie zaaprobowane w Polsce: DNOC, dinoseb, dinoterb^[2].

N – inhibicja syntezy lipidów (niewynikająca z inhibicji ACCazy – jak grupa A)

tiokarbaminiany – trialat. Nie zaaprobowane w Polsce: cykloat, dimepiperat, EPTC, esprokarb, molinat, orbenkarb, pebulat, prosulfocarb, tiobencarb, tiokarbaz, wernolat^[2].
fosforoditiony – Nie zaaprobowane w Polsce: bensulid^[2].
pochodne benzofuranu – etofumesat. Nie zaaprobowane w Polsce: benfuresat^[2].
kwasy chlorowęglowe – Nie zaaprobowane w Polsce: TCA, dalapon, flupropanat^[2].

O – działanie podobne do auksyny roślinnej – kwasu indolilooctowego (IAA)

kwasy fenoksykarboksylowe – 2,4-D, dichlorprop-P, MCPA, MCPB, mekoprop, mekoprop-P. Nie zaaprobowane w Polsce: 2,4-DB, dichlorprop, klomeprop^[2].
pochodne kwasu benzoesowego – dikamba. Nie zaaprobowane w Polsce: chloramben, TBA^[2].
pochodne kwasu pyridinokarboksylowego – chlopyralid, fluroksypyr, pikloram, trichlopyr^[2].
pochodne kwasu kwinolinokarboksylowego – Nie zaaprobowane w Polsce: kwinklorak (patrz grupa L)^[2].
inne – Nie zaaprobowane w Polsce: benazolina^[2].

P – inhibicja transportu auksyn

ftalamidy – Nie zaaprobowane w Polsce: naptalam^[2].
semikarbazony – Nie zaaprobowane w Polsce: diflufenzopyr^[2].

Z – nieznany mechanizm działania

pochodne kwasu aryloaminopropionowego – Nie zaaprobowane w Polsce: flamprop-M-metyl, flamprop-M-izopropyl^[2].

pochodne pyrazolium – Nie zaaprobowane w Polsce: difenzokwat^[2].
organoarseniany – Nie zaaprobowane w Polsce: DSMA, MSMA^[2].
inne – Nie zaaprobowane w Polsce: bromobutid, (chloro)-flurenol, cinmetylin, dazomet, dymron, metyl-dymron, etobenzanid, fosamin, indanofan metam, kumyluron, kwas oleinowy, kwas pelargoniowy, pyributikarb^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b International Survey of Herbicide Resistant Weeds - weedscience.org [online], www.weedscience.org [dostęp 2018-03-14] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag ^ah ^ai ^aj ^ak ^al ^am ^an ^ao ^ap ^aq ^ar ^as ^at ^au ^av ^aw ^ax ^ay ^az ^ba ^bb ^bc ^bd ^be ^bf ^bg ^bh ^bi ^bj ^bk ^bl ^bm ^bn ^bo ^bp ^bq ^br Zenon.Z. Woźnica Zenon.Z., Herbologia : podstawy biologii, ekologii i zwalczania chwastów, stan na 2007 r., Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne., 2008, s. 140-144, ISBN 978-83-09-99007-9, OCLC 749862536 .

Bibliografia

International Survey of Herbicide Resistant Weeds, International Survey of Herbicide Resistant Weeds.
Classification of Herbicides According to Site of Action, Herbicide Resistance Action Committee (HRAC).
Compendium of Pesticide Common Names, Compendium of Pesticide Common Names.

[:0-1] International Survey of Herbicide Resistant Weeds - weedscience.org [online], www.weedscience.org [dostęp 2018-03-14] .

[:1-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag ^ah ^ai ^aj ^ak ^al ^am ^an ^ao ^ap ^aq ^ar ^as ^at ^au ^av ^aw ^ax ^ay ^az ^ba ^bb ^bc ^bd ^be ^bf ^bg ^bh ^bi ^bj ^bk ^bl ^bm ^bn ^bo ^bp ^bq ^br Zenon.Z. Woźnica Zenon.Z., Herbologia : podstawy biologii, ekologii i zwalczania chwastów, stan na 2007 r., Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne., 2008, s. 140-144, ISBN 978-83-09-99007-9, OCLC 749862536 .

[1]

[2]