Kościół św. Józefa w Kalwarii Zebrzydowskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół świętego Józefa

nr rej. A–1468/M z dnia 8.03.2017[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Kalwaria Zebrzydowska
Adres	ul. Rynek
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Józefa
Wezwanie	św. Józefa
Wspomnienie liturgiczne	19 marca
Historia Data rozpoczęcia budowy 1902 Data zakończenia budowy 1925
Dane świątyni Styl eklektyczny Architekt Ludwik Dziedzic Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1+transept
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Józefa
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół świętego Józefa
Położenie na mapie powiatu wadowickiego Kościół świętego Józefa
Położenie na mapie gminy Kalwaria Zebrzydowska Kościół świętego Józefa
Położenie na mapie Kalwarii Zebrzydowskiej Kościół świętego Józefa
49°51′59,6″N 19°40′33,4″E/49,866556 19,675944
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Świętego Józefa – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Kalwaria archidiecezji krakowskiej.

Prace budowlane zostały rozpoczęte w 1902 roku: w dniu 17 czerwca zostały rozpoczęte wykopy pod fundamenty, a w dniu 29 lipca został poświęcony kamień węgielny. W tym samym czasie w prasie ukazała się odezwa z prośbą o finansowe wsparcie budowy razem z ryciną przedstawiającą projektowaną świątynię. W 1906 roku świątynia została zasklepiona, zostały wyprawione i pomalowane mury we wnętrzu, został urządzony chór muzyczny, została położona posadzka oraz zostały oszklone okna. W dniu 19 marca 1908 roku świątynia została poświęcona przez księdza Józefa Niecia, proboszcza parafii w Zebrzydowicach. Już w roku 1911 do prezbiterium od strony zachodniej została dobudowana zakrystia. Następnie dzięki funduszom uzyskanym od parafian i Ludwika Hammerlinga, właściciela pobliskiej wsi Brody, do płytkich ramion transeptu zostały dobudowane kaplice: południową w 1924 roku i północną w 1925 roku, według projektu Józefa Merendy, budowniczego z Podgórza (ołtarze kaplic, odpowiednio pod wezwaniem Serca Pana Jezusa i Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, zostały zbudowane w 1929 roku przez Szczepana Łojka, właściciela fabryki mebli). W 1924 roku została ukończona fasada świątyni.

Jest to budowla wzniesiona w stylu eklektycznym. Świątynia jest murowana, wybudowana z cegły, kaplice i zakrystia są otynkowane. Kościół jest jednonawowy, posiada plan krzyża oraz transept o silnie zmniejszonych ramionach, przedłużonych o zamknięte trójbocznie kaplice. Prezbiterium posiada szerokość równą szerokości nawy, jest krótkie, zamknięte trójbocznie, skierowane w stronę zachodnią; za nim – na osi świątyni jest umieszczona zakrystia. Nawa posiada cztery przęsła, w przęśle trzecim znajduje się chór muzyczny; przęsło czwarte znajdujące się przy fasadzie jest zredukowane, w jego dolnej kondygnacji są umieszczone: kaplica Pana Jezusa Miłosiernego (od strony południowej), przedsionek oraz schody prowadzące na chór muzyczny i wieżę. Prezbiterium i kaplice są zasklepione półkoliście, nawa nakryta jest systemem sklepień żaglastych. Okna prostokątne są zamknięte półkoliście; we wszystkich znajdują się witraże, oprócz dwóch w przęśle czwartym, w których są umieszczone szybki kolorowe i trawione. Ściany i sklepienia są pokryte malowidłami figuralno-ornamentalnymi w stylu młodopolskim posiadającymi elementy art déco (między innymi są to postacie świętych polskich i Aniołowie Stróżowie). Wyposażenie reprezentuje głównie style: barokowy (ołtarz główny) i neobarokowy. Fasada jest zwieńczona trójkątnym szczytem, na osi znajduje się wieża; nad wejściem jest umieszczony okulus z witrażem, a po bokach nisze z figurami^[2].