Kościół św. Katarzyny w Żurrieq – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej
w Żurrieq

Knisja Arċipretali u Matriċi ta' Santa Katerina

nr rej. 01260 NICPMI
kościół parafialny
Państwo	Malta
Miejscowość	Żurrieq
Adres	Misrah Ir-Repubblika, Iż-Żurrieq
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Archidiecezja	maltańska
Wezwanie	św. Katarzyny
Wspomnienie liturgiczne	1. niedziela września
Historia Data rozpoczęcia budowy 1634 Data zakończenia budowy 1659 Data poświęcenia 30 grudnia 1731
Dane świątyni Styl barokowy Architekt Matteolo Saliba Świątynia • materiał bud. • wapień Wieża kościelna • liczba wież 2 Kopuła • liczba kopuł 1
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Żurrieq
Położenie na mapie Malty Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Żurrieq
35°49′50,1″N 14°28′31,1″E/35,830583 14,475306
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół Świętej Katarzyny (malt. Il-Knisja Arċipretali ta' Santa Katerina, ang. Parish Church of Saint Catherine) – rzymskokatolicki kościół parafialny w Żurrieq na Malcie. Kościół jest pod wezwaniem św. Katarzyny z Aleksandrii^[1].

Po raz pierwszy kościół parafialny w Żurrieq wymieniony został w 1436 przez biskupa Senatore de Mello, jako jeden z dziesięciu kościołów parafialnych na Malcie^[1]. Kościół został powtórnie wspomniany w 1575 w raporcie Pietro Dusiny. Uwzględniając wzrost populacji wioski, w 1630 ówczesny proboszcz Antonio Demos zaczął planować budowę nowego kościoła. Prace budowlane rozpoczęto w 1634 pod nadzorem księdza Matteolo Saliby, proboszcza w latach 1635–1676, który był jednocześnie projektantem nowego barokowego^[2] kościoła. Budowę ukończono po 25 latach, w 1659^[3].
W 1861 dobudowane zostały dwie dzwonnice^[2].

Kościół poświęcony został 30 grudnia 1731 przez biskupa Paula Alphérana de Bussan^[4].

Fasada, do której prowadzą obszerne schody, charakteryzuje się szeroką zatoką ze zgrupowanymi doryckimi pilastrami, oraz dużymi drzwiami, które zostały zaprojektowane przez Abrama Gatta i zwieńczone podwójnym frontonem – półkolistym i trójkątnym.

Każda boczna zatoka ozdobiona jest posągiem ustawionym w niszy – św. Józef po lewej stronie i św. Roch po prawej. Gzyms biegnący wokół oddziela część parterową od górnego poziomu. Górna kondygnacja jest otoczona grupą jońskich pilastrów, i charakteryzuje się centralnie umieszczonym dużym witrażowym oknem, otoczonym wytłaczaną ramą, ozdobionym tarczą herbową, i zwieńczonym frontonem. Górna centralna zatoka ma po bokach dwa duże zegary. Duża figura Chrystusa Zbawiciela, zaprojektowana przez Censu Apapa i wyrzeźbiona przez Marco Montebello, zdobi szczyt frontonu. Po bokach ma dwie dzwonnice, zaprojektowane przez Nikolę Zammita, a dobudowane w 1861. Mają one duże okna z dzwonami, ozdobione balustradami, oraz frontony z okrągłymi oknami, zwieńczone zaś są sterczynami^[5].

Największą atrakcją kościoła są dzieła Mattia Pretiego. Są to: „Męczeństwo św. Szczepana”, „Męczeństwo św. Andrzeja”, „Męczeństwo św. Katarzyny”, „Bóg Ojciec”, „Nawiedzenie św. Elżbiety przez Maryję”, „Święty Roch”, „Święty Błażej”, „Święty Dominik”, „Święty Mikołaj z Tolentino” oraz „Matka Boża Łaskawa”^[2]. W kościele znajdują się też dzieła Fra Luca Garniera, Matteo Peréza d’Aleccio, Francesco Zahry oraz Lazzaro Pisaniego^[5]. Tytularna statua św. Katarzyny, datowana na 1818, jest dłuta Marjanu Gerady. Druga statua – Matka Boża z Góry Karmel – wykonana została w 1842 przez Salvu Psailę^[6].

Podobnie jak w innych miejscowościach maltańskich lokalne święto odbywa się na cześć patrona parafii. Główne uroczystości ku czci św. Katarzyny z Aleksandrii odbywają się w pierwszą niedzielę września, zaś upamiętnienie – 25 listopada, w dniu będącym w kalendarzu katolickim świętem liturgicznym patronki^[7].

Budynek kościoła umieszczony jest na liście National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod nr. 01260^[5]. W 2011 kościół uznany został zabytkiem narodowym 1. klasy^[7].