Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Siemuszowej – Wikipedia, wolna encyklopedia
nr rej. A-285 z dnia 4.11.1992 | |||||||||||
kościół filialny | |||||||||||
Elewacja południowa | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie | Chrztu Pańskiego | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu sanockiego | |||||||||||
Położenie na mapie gminy Tyrawa Wołoska | |||||||||||
49°35′50,6″N 22°18′43,6″E/49,597389 22,312111 |
Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Siemuszowej – drewniana filialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Siemuszowej, w powiecie sanockim.
Świątynia została włączona do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Historia obiektu
[edytuj | edytuj kod]Cerkiew została wzniesiona w 1841. Cerkiew należała do parafii greckokatolickiej w Tyrawie Solnej. Od 1946 filialny kościół rzymskokatolicki pw. Chrztu Pańskiego, remontowany w 1978.
Architektura i wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Cerkiew prezentuje typ budownictwa ludowego w duchu klasycystycznym z wyraźnymi pierwiastkami latynizacji przejawiającymi się w nawiązaniu do tradycyjnego nurtu architektury sakralnej okresu józefińskiego. Jest to budynek o konstrukcji zrębowej, dwudzielny, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, nakryty dwukalenicowym dachem zwieńczonym baniastym hełmem. Od zachodu do cerkwi dobudowana jest szkieletowa wieża nakryta dachem namiotowym, również z hełmem. W przedłużeniu prezbiterium murowana zakrystia.
Wewnątrz zachował się klasycystyczny ikonostas z drugiej połowy XIX wieku, na ścianach babińca i nawy znajduje się polichromia figuralna.
- Elewacja boczna
- Widok od strony prezbiterium
- Elewacja frontowa
Otoczenie
[edytuj | edytuj kod]Około 200 m powyżej cerkwi, na szczycie góry z pięknym widokiem, znajduje się duży cmentarz greckokatolicki, na którym można zobaczyć wiele kamiennych nagrobków, najstarsze pochodzą z początku XIX wieku. Cmentarz został odremontowany w 2008 przez Stowarzyszenie Dziedzictwo Mniejszości Karpackich, przy współudziale Stowarzyszenia Magurycz i Stowarzyszenia „Jeden Świat”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- M. Skowroński, A. Komski, A. Skowrońska-Wydrzyńska - „Cerkwie Nadsania”, Nowy Sącz 2002, ISBN 83-88887-08-4