Kocioł Smogorni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kocioł Smogorni – nisza niwalna w Sudetach Zachodnich, w środkowej części Karkonoszy.

Kocioł Smogorni położony jest w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy, na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, na zachód od formacji skalnej Słonecznika, na północno-zachodnim zboczu Smogorni.

Kocioł Smogorni jest to nisza niwalna o półkolistym zarysie, podcinający północno-zachodnie zbocze Smogornia. Ściany niszy łagodnie opadają, a dno jest wąskie i płytkie. Zbocza niszy częściowo porośnięte są kosodrzewiną. Rośnie tu wiele gatunków ziół. W Kotle Smogorni swoje źródło ma Srebrny Potok.

Kocioł Smogorni powstał w wyniku zalegania przez długi czas zlodowaciałej pokrywy śnieżnej w górnej partii istniejącej wcześniej doliny rzecznej. Śniegu było na tyle dużo, że nie topniał w ciągu lata lecz zamieniał się w firn, być może lód, ale na tyle mało, że nie przekształcił się w lodowiec górski. Nie powstał cyrk lodowcowy ani jęzor lodowcowy ani moreny. Proces ten miał miejsce w plejstocenie, prawdopodobnie podczas ostatniego zlodowacenia (zodowacenia bałtyckiego).

W pobliżu Kotła Smogorni przechodzą szlaki turystyczne:

– czerwony fragment Głównego Szlaku Sudeckiego prowadzący z Szklarskiej Poręby na Śnieżkę i dalej, przechodzi górną krawędzią kotła

– zielony, prowadzący z Karpacza, przechodzi dolną krawędzią kotła.

• Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5
• Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo "Plan", Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7