Kokusai Ku-7 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kokusai Ku-7
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Producent

Nippon Kokusai Koku

Typ

wojskowy średni szybowiec transportowy

Konstrukcja

górnopłat dwubelkowy ze stałym podwoziem

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1944

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

34,77 m

Długość

19,5 m

Powierzchnia nośna

110,37 m²

Masa
Własna

3536 kg

Użyteczna

7464 kg

Startowa

11.000 kg (max.)

Osiągi
Prędkość maks.

355 km/h

Prędkość holowania

200 km/h (max.)

Dane operacyjne
Przestrzeń ładunkowa
32 żołnierzy z pełnym oporządzenie
lub lekki czołg
lub działo kalibru 75 mm wraz z ciągnikiem
Użytkownicy
Cesarska Armia Japońska

Kokusai Ku-7 Manżuru (jap. 真鶴, dosł. Żuraw białoszyi, w kodzie wojsk alianckich - Buzzard) – średni szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej używany przez Cesarską Armię Japońską. Szybowiec charakteryzował się dwubelkowym kadłubem z centralną gondolą kadłubową z dwuosobową kabiną załogi i ładownią, do której sprzęt lub żołnierze dostawali się po odchyleniu do góry tyłu kadłuba. Ku-7 był największym szybowcem zaprojektowanym w Japonii.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Prace projektowe nad szybowcem rozpoczęto w 1942[1] w wytwórni Nippon Kokusai Koku przy współudziale instytutu naukowo badawczego Uniwersytetu Tokijskiego. Był to największy szybowiec zaprojektowany w Japonii[1].

Pierwszy lot prototypu odbył się sierpniu 1944, w warunkach bojowych szybowiec miał być holowany przez bombowce Nakajima Ki-49 lub Mitsubishi Ki-67[1]. Z powodu złego dla Japonii przebiegu wojny szybowiec nigdy nie został użyty bojowo i nie wyszedł poza fazę eksperymentalną[1]. Na jego podstawie zbudowano samolot transportowy Kokusai Ki-105[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 485.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
  • Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07162-4.