Kolonia robotników kolejowych na Wildzie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kolonia robotników kolejowych na Wildzie

Budynek zlokalizowany wzdłuż ul. 28 Czerwca 1956 (2010)
Państwo	Polska
Miasto	Poznań
Dzielnica	Osiedle Wilda
Data budowy	od 1910
Położenie na mapie Polski Kolonia robotników kolejowych na Wildzie
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kolonia robotników kolejowych na Wildzie
Położenie na mapie Poznania Kolonia robotników kolejowych na Wildzie
52°22′40,39″N 16°54′32,32″E/52,377886 16,908978

Kolonia robotników kolejowych na Wildzie – osiedle robotnicze z początku XX w., zlokalizowane w Poznaniu przy ul. 28 Czerwca 1956 r. róg Wspólnej i Hutniczej (Wilda).

Początek XX wieku oznaczał w Poznaniu gwałtowny rozwój miasta, zwiększenie podaży rąk do pracy i związany z tym głód mieszkaniowy. Zaspokojenie go było możliwe przede wszystkim w drodze obniżenia kosztów mieszkań robotniczych, co zaowocowało rozwojem spółdzielczości mieszkaniowej.

Pierwsza w Poznaniu spółdzielnia (kolejarska) – Spar- und Bauverein działała już od 1893. Do jej największych osiągnięć należało wybudowanie, niedokończonego ostatecznie, osiedla dla robotników kolejowych przy ówczesnej drodze mosińskiej (Kronprintzstrasse, obecnie ul. 28 Czerwca 1956). Ceny gruntów były w tym rejonie niskie z uwagi na oddalenie od centrum, co przekładało się na ostateczny koszt lokali.

Całość założenia zrealizowano w latach 1913–1916 (lub 1918, według innych źródeł). Powstało jedno z najbardziej malowniczych osiedli robotniczych na terenie Poznania. Składa się ono z długiego domu wzdłuż ul. 28 Czerwca 1956, z obszerną sienią przejazdową, na którego tyłach zlokalizowano zespół piętrowych domów z cegły, przypominających rozwiązania brytyjskie lub holenderskie. Każdy z domów zaopatrzono w mały ogródek przydomowy. Kolonia miała w założeniu sięgać aż do ul. Rolnej na wschodzie, ale wybuch I wojny światowej przerwał inwestycję, która była co prawda kontynuowana po 1918 przez prawnego spadkobiercę Spar- und Bauverein – Spółdzielnię Mieszkaniową Pracowników PKP – ale już w zupełnie innym stylu.

Architektura osiedla jest zróżnicowana i atrakcyjna, pomimo zastosowania skromnego detalu – do widza przemawiają głównie pseudorenesansowe szczyty, łamane dachy i zieleń przydomowa. Mieszkania były skromne: dwu- lub trzypokojowe z węzłami sanitarnymi i kuchnią. Całość wkomponowana w łuki ulicy Hutniczej.

Całość tych zabudowań kolonii, które zbudowano, dotrwały do naszych czasów we właściwie niezmienionej formie. Nadal mieszkają tu potomkowie poznańskich kolejarzy – całość osiedla jest zadbana i dobrze utrzymana. Miejscowi mieszkańcy nazywają swoje osiedle Osadą.

Dojazd zapewniają tramwaje MPK Poznań linii 2, 9 i 10, jadące na pętlę Dębiec (przystanek Wspólna).

• Budynek Spar- und Bauverein w Poznaniu – inna realizacja Spółdzielni
• Willa Brunona Hermanna w Poznaniu – obiekt w pobliżu
• Zespół mieszkaniowy przy ul. Wspólnej 51–61 w Poznaniu – zespół mieszkaniowy w pobliżu
• Młyn Hermanka w Poznaniu – obiekt w pobliżu
• osiedla na Dębcu w Poznaniu

• 
  Wnętrze Osady (2010)
• 
  Detal jednego z domów (2010)
• 
  Kolonia robotników kolejowych na Wildzie – widok od ul. Rolnej (projekt z 1929 roku)
• 
  Strzałka orientacyjna (2010)

• MagdalenaM. Mrugalska-Banaszak MagdalenaM., Wilda – dzielnica Poznania 1253–1939, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 1999, s. 178-179, ISBN 83-87847-20-8, OCLC 177304975 .
• Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 100, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
• Praca zbiorowa, Poznań – spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2004, s.114, ISBN 83-89525-07-0
• Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
• http://www.boulie.com/index.php?boulie=ul_hutnicza – opis dzielnicy