Kopiec Józefa Piłsudskiego w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kopiec Józefa Piłsudskiego

nr rej. A-607 z 22 czerwca 1981[1]
Widok na kopiec od zachodu
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Typ obiektu	kopiec
Całkowita wysokość	35 m
Data budowy	6 sierpnia 1934–9 lipca 1937
Położenie na mapie Polski Kopiec Józefa Piłsudskiego
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kopiec Józefa Piłsudskiego
Położenie na mapie Krakowa Kopiec Józefa Piłsudskiego
50°03′36″N 19°50′50″E/50,060000 19,847222
Multimedia w Wikimedia Commons

Kopiec Józefa Piłsudskiego (Kopiec Niepodległości, Kopiec Wolności, Sowiniec, Kopiec na Sowińcu^[2], Mogiła Mogił^[3]) – najwyższy z pięciu istniejących w Krakowie kopców^[4], usypany na szczycie Sowińca (najwyższego wzniesienia Pasma Sowińca) znajdującego się w Lesie Wolskim, w zachodniej części Krakowa na terenie dzielnicy Zwierzyniec. Największy kopiec w Polsce.

Pomysłodawcą powstania kopca był por. Franciszek Supergan. W 1934 Związek Legionistów Polskich zatwierdził pomysł usypania kopca-pomnika walki narodu o niepodległość. W Warszawie powstał Komitet Budowy Kopca na czele którego stanął płk Walery Sławek. Kopiec rozpoczęto sypać 6 sierpnia 1934 r. w dwudziestą rocznicę wymarszu z Krakowa I kompanii kadrowej Legionów. Autorem projektu był Franciszek Mączyński, a kierownikami robót byli inż. Stanisław Kuźmiński, a później inż. Kacper Marchewka.

Po śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego postanowiono kopiec nazwać jego imieniem. Sypanie zakończono 9 lipca 1937 r. W kopcu złożono ziemię z wszystkich pól bitewnych I wojny światowej, na których walczyli Polacy, w tym ze szczytu Krzemieniuchy. W 1941 r. generalny gubernator Hans Frank wydał rozkaz zniwelowania kopca, który nie został wykonany^[5].

5 kwietnia 1938 na kopcu Józefa Piłsudskiego w Krakowie złożono ziemię z wyspy Graciosa, gdzie zginął mjr pilot Ludwik Idzikowski (do Polski przesłał ją tamtejszy gubernator w urnie, wykonanej z cylindra od silnika lotniczego, którą przekazano do Muzeum przy kopcu)^[6].

Po II wojnie światowej władze starały się, aby kopiec wymazać z pejzażu miasta i ze świadomości krakowian. W 1953 r. przy użyciu czołgu usunięto ze szczytu kopca granitową płytę z wyrytym na niej Krzyżem Legionowym. Zniszczono wówczas cały stok kopca.

Nad kopcem czuwa Komitet Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego powstały w czerwcu 1980 r. W 1981 r. ruszyła akcja odnowy kopca. U jego podnóża spoczęła ziemia z pobojowisk II wojny światowej. Kopiec zaczęto nazywać Mogiłą Mogił.

W wyniku ulewnych deszczy w latach 1996 i 1997 65% zboczy kopca uległo procesowi podmycia (erozji) i zniszczenia. Remont kopca trwał 5 lat. W 2010 r. w wyniku intensywnych opadów 50-70 m² zbocza uległo zniszczeniu^[3].

Wokół kopca znajduje się największa polana Lasu Wolskiego – Polana na Sowińcu z ławkami, wiatami, boiskiem i placem zabaw dla dzieci^[7].

• 
  Widok na kopiec, 1938
• 
  Widok na kopiec od wschodu
• 
  Głaz narzutowy, ustawiony na pamiątkę 20 rocznicy wymarszu I Kadrowej i krzyż, przy wejściu na kopiec
• 
  Płyta z Krzyżem Legionowym znajdująca się na szczycie kopca
• 
  Kopiec Piłsudskiego widziany z Kopca Kościuszki
• 
  Kopiec Piłsudskiego (po lewej) i Kopiec Kościuszki widziane z Kopca Kraka
• 
  Na wpół opustoszały pawilon wystawowy koło Kopca Piłsudskiego

• 
• 
• 
• 
  Kraków widziany z Kopca Piłsudskiego
• 
  Tatry widziane z Kopca Piłsudskiego
• 
  Panorama z opisami

• wysokość: ok. 35 m (393,6 m n.p.m.)
• średnica podstawy: 111 m
• objętość: 130 tysięcy m³
• wysokość wzniesienia Sowiniec, na którym stoi: 358 m n.p.m.

• Kopiec Piłsudskiego w Bronisławce

• Jolanta Załęczny: Tradycje patriotyczne elementem kształtowania zbiorowej świadomości historycznej w II Rzeczypospolitej. Warszawa: 2017, s. 285-288. ISBN 978-83-65439-03-1.

• Film z 1936 r. przedstawiający budowę Kopca Piłsudskiego