Korneliusz Lebiecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Korneliusz Lebiecki herbu Ościa (ur. 16 września 1689, zm. 22 stycznia 1730) – duchowny greckokatolicki.

Należał do zakonu bazylianów. W 1716 rozpoczął studia w Kolegium św. Atanazego w Rzymie, w 1717 przyjął święcenia kapłańskie. był kaznodzieją w klasztorze bazylianów Trójcy w Wilnie, mistrzem nowicjatu w Byteni, rektorem seminarium bazylianów w Włodzimierzu. 15 stycznia 1729 został archimandrytą klasztoru w Supraślu. 12 sierpnia 1729 otrzymał królewską nominację na biskupa włodzimiersko-brzeskiego. Konsekrowany 11 grudnia 1729, zmarł nagle 42 dni później, co zrodziło podejrzenia o jego otruciu. Z okazji konsekracji biskupa Lebieckiego powstał utwór «Wiek zakonny w Niebie zapisuiący Dzieie, do czego od strzały użycza Piora, to iest Medytacye Zakonne z Przydatkiem Nabożeństwa Kapłańskiego. Przez X. Wáleryana Zawadzkiego Zákonu Swiętego Bazylego W. Konsultora Konwentu Supraśl: do Druku powtore podane. Roku 1730. Dnia 14. Stycznia, (Supraśl, Druk OO Bazylianów)».

• Dmytro Błażejowśkyj. Hierarchy of the Kyivan Church (861—1990). — Romae, 1990.
• Dmytro Błażejowśkyj. Byzantine Kyivan rite students in Pontifical Colleges, and Seminaries, Universities and Institutes of Central and Western Europe (1576—1983), AOSBM, Sectio I. — Vol. 43. — Rome 1984. — 366 P.
• Dorota Wereda. Stołpowicki-Lebiecki (Lebecki) Kornel (Korneliusz), h. Ościa (1689—1730) // Polski Słownik Biograficzny. ― Warszawa-Kraków 2006. ― T. 44. ― S. 93-94.
• Ks. Kazimierz Dola, „Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945”, [w:] „Historia Kościoła w Polsce” t. II 1764-1945, cz. 2 1918-1945, Poznań-Warszawa 1979, s. 311.
• Dorota Wereda, Biskupi unickiej diecezji włodzimiersko-brzeskiej w XVIII wieku, "Szkice Podlaskie", T. 9, 2001, s. 61-75.