Korzennik lekarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Korzennik lekarski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mirtowce

Rodzina

mirtowate

Rodzaj

korzennik

Gatunek

korzennik lekarski

Nazwa systematyczna
Pimenta dioica (L.) Merr.
Contr. Gray Herb. 165:37. 1947[3]
Synonimy
  • Myrtus dioica L.
  • Myrtus pimenta L.
  • Pimenta officinalis Lindl.
  • Pimenta pimenta (L.) H. Karst.
  • Pimenta vulgaris Lindl.
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Korzennik lekarski (Pimenta dioica (L.) Merr.) – gatunek drzewa z rodziny mirtowatych. Występuje w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej oraz północnych rejonach Ameryki Południowej. Jego owoce to przyprawa znana pod nazwą ziela angielskiego.

Nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Linneusz w drugim wydaniu Species Plantarum opisał tę roślinę jako Myrtus Pimenta. Współczesna nazwa rodzajowa - pimenta pochodzi z hiszpańskiego słowa pimientia oznaczającego pieprz (Krzysztof Kolumb uważał, iż owoce tej rośliny to pieprz)[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Wiecznie zielone drzewo dorasta 10 m wysokości. Posiada rozłożystą koronę, pień pokryty jest szarą, matowobrązową i przyjemnie pachnącą korowiną. Liście lśniące, skórzaste, jajowatolancetowate z podwiniętymi brzegami, z wierzchu ciemnozielonego koloru. Kwiaty obupłciowe, białe, zebrane w baldachokształtne kwiatostany wyrastające z kątów liści. Owocem drzewa jest kulista, wielkości grochu jagoda. Niedojrzałe owoce są w kolorze zielonym, po jego dojrzeniu nabierają barwy szkarłatnej. Suszone jagody przybierają kolor żółtobrązowy. Suszone owoce zawierają m.in. olejek eteryczny nadający nasionom palący, korzenny smak.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Roślina przyprawowa. Jest jedną z podstawowych przypraw na Karaibach i ważnym towarem eksportowym tego rejonu[6]. Owoce korzennika lekarskiego występują w handlu pod nazwą ziela angielskiego, pimentu, pieprzu karaibskiego, pieprzu angielskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-21] (ang.).
  3. Pimenta dioica. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-18]. (ang.).
  4. Pimenta dioica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Friedrich A. Flückiger, Daniel Handbury, Pharmacographia : a history of the principal drugs of vegetable origin, met with in Great Britain and British India, Macimillan, 1874, s. 256.
  6. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]