Krówniki (gromada) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krówniki
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

rzeszowskie

Powiat

przemyski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Krówniki

Populacja (1971)
• liczba ludności


2163

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

5

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

17

brak współrzędnych

Krówniki – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Krówniki z siedzibą GRN w Krównikach utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie przemyskim w woj. rzeszowskim na mocy uchwały nr 30/54 WRN w Rzeszowie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Krówniki, Sielec i Łuczyce ze zniesionej gminy Przemyśl oraz obszary dotychczasowych gromad Siedliska i Jaksmanice ze zniesionej gminy Medyka w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 17 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

31 grudnia 1961 do gromady Krówniki włączono wieś Hureczko ze zniesionej gromady Przekopana w tymże powiecie[8]; z gromady Krówniki wyłączono natomiast zasadniczą część wsi Sielec oraz część wsi Krówniki, włączając je do miasta na prawach powiatu Przemyśla w tymże województwie[9].

W 1971 roku gromada Krówniki liczyła 2163 mieszkańców, zamieszkujących miejscowości: Hureczko (339), Jaksmanice (464), Krówniki (496), Łuczyce (307) i Siedliska (557)[10].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 30/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu przemyskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 18 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 41)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Przemyślu (punkt 13) z dnia 30 września 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 9 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 34)
  8. Uchwała Nr 20/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 14 września 1961 r. w sprawie zmian w podziale administracyjnym województwa rzeszowskiego; w ramach Obwieszczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 25 listopada 1961 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu tejże uchwały (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 29 listopada 1961 r., Nr. 11, Poz. 55)
  9. Dz.U. z 1961 r. nr 46, poz. 247
  10. Statystyczna charakterystyka miejscowości w gromadach: pow. Przemyśl, woj. rzeszowskie (1971)
  11. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.