Lód III – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lód III – tetragonalna odmiana lodu, stabilna w wąskim, pośrednim zakresie ciśnień (około 210 – 350 MPa) i temperatur (od ok. -35 do -17 °C).

Charakterystyka

Sieć krystaliczna takiego lodu ma strukturę keatytu. Wszystkie cząsteczki wody są połączone wiązaniami wodorowymi z czterema innymi. Wiązania wodorowe nie są w nim uporządkowane przestrzennie; odmiana polimorficzna tego lodu o uporządkowanych wiązaniach to lód IX. Lód ten powstaje w wyniku ochładzania wody w ciśnieniu 300 MPa do 250 K (-23 °C). Gęstość takiego lodu jest większa od gęstości ciekłej wody i równa 1,16 g/cm³; względna przenikalność elektryczna jest większa niż dla lodu heksagonalnego (I_h) i równa 117^[1].

Obszar stabilności lodu III ograniczają krzywe łączące cztery punkty potrójne: z ciekłą wodą i lodem I_h (-21,985 °C, 209,9 MPa), ciekłą wodą i lodem V (-16,986 °C, 350,1 MPa), lodem I_h i lodem II (-34,7 °C, 212,9 MPa) oraz lodem II i lodem V (-24,3 °C, 344,3 MPa)^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Martin Chaplin: Ice-three (Ice III). [w:] Water Structure and Science [on-line]. 2016-02-18. [dostęp 2016-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)].

[WSS-1] Martin Chaplin: Ice-three (Ice III). [w:] Water Structure and Science [on-line]. 2016-02-18. [dostęp 2016-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)].

[1]

Formy występowania	Firn Gołoledź Grad Lód firnowy Lód lodowcowy (niebieski lód lodowcowy) Lód morski Sopel Szadź Szron Śnieg
Fazy termodynamiczne lodu	I_h I_c II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII Lód amorficzny