Lód Ih – Wikipedia, wolna encyklopedia
Lód Ih – heksagonalna odmiana lodu, najczęściej występująca na Ziemi. W warunkach ziemskich, przy spadku temperatury poniżej temperatury krzepnięcia, naturalna krystalizacja wody niemal zawsze tworzy tę fazę termodynamiczną lodu.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Sieć krystaliczna takiego lodu ma strukturę trydymitu. Wiązania wodorowe w lodzie Ih nie są uporządkowane przestrzennie; odmiana polimorficzna tego lodu o uporządkowanych wiązaniach to lód XI. Heksagonalny układ krystalograficzny naturalnie powstającego lodu Ih uwidacznia się w sześcioramiennym kształcie płatków śniegu[1].
Przeważnie naturalny lód jest przezroczysty lub ma barwę białą ze względu na obecność pęcherzyków powietrza. Lód pozbawiony inkluzji gazowych, jaki można znaleźć w grubych warstwach lodowców, ma wyraźnie błękitną barwę.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Niemal cały lód spotykany na Ziemi należy do tej odmiany. W atmosferze ziemskiej, w niskich temperaturach spotykanych w polarnej stratosferze i w tropopauzie w obszarze międzyzwrotnikowym, może krystalizować metastabilny lód Ic o sieci regularnej[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Martin Chaplin: Hexagonal Ice (Ice Ih). [w:] Water Structure and Science [on-line]. 2014-10-27. [dostęp 2016-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)].
- ↑ Benjamin J. Murray, Daniel A. Knopf, Allan K. Bertram. The formation of cubic ice under conditions relevant to Earth's atmosphere. „Nature”. 434, s. 202-205, 2005-03-10. DOI: 10.1038/nature03403.