Louis-Nazaire Bégin – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | ?↗ | ||
Arcybiskup Quebec | |||
Okres sprawowania | 1898–1925 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat | 10 czerwca 1865 | ||
Nominacja biskupia | 1 października 1888 | ||
Sakra biskupia | 21 października 1888 | ||
Kreacja kardynalska | 25 maja 1914 | ||
Kościół tytularny | |||
Data konsekracji | 21 października 1888 | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Louis-François Richer dit Laflèche | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
|
Louis-Nazaire Bégin (ur. 10 stycznia 1840 w Lévis, zm. 19 lipca 1925 w Quebec) – kanadyjski duchowny katolicki, arcybiskup Quebec w latach 1898–1925 i kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rolniczej rodziny, która do Kanady przybyła z Francji w 1655. Pobierał nauki w Levis i Quebec, a następnie w latach 1863–1867 studiował w Rzymie w Kolegium francuskim. 10 czerwca 1865 przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Costantino Patrizi Naro. Ukończył też Papieski Uniwersytet Gregoriański, gdzie uzyskał stopień doktora teologii. Studiował języki hebrajski, chaldejski, syryjski i arabski. Spędził też parę miesięcy w Ziemi Świętej. Na uniwersytecie w Innsbrucku prowadził przez krótki czas badania i doskonalił zarazem naukę niemieckiego. Powrócił następnie do Kanady i został wykładowcą teologii dogmatycznej i historii Kościoła w seminarium w Quebec. Funkcję tę pełnił w latach 1868–1884.
1 października 1888 otrzymał nominację na biskupa Chicoutimi. Sakry udzielił arcybiskup Quebecu, kardynał Elzéar-Alexandre Taschereau. W grudniu 1891 mianowany tytularnym arcybiskupem Cyreny i koadiutorem arcybiskupa Quebecu z prawem następstwa. Od września 1894 Administrator apostolski z powodu choroby kard. Taschereau. Faktyczną sukcesję przejął cztery lata później 12 kwietnia 1898 i na tym urzędzie pozostał już do śmierci. Kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera Ss. Vitale, Valeria, Gervasio e Protasio otrzymał w maju 1914 z rąk papieża Piusa X, trzy miesiące później papież Pius X zmarł i przyszło mu wracać do Rzymu z powrotem, tym razem na konklawe, na które jednak, z powodu dużej odległości nie zdążył. Podobnie było w 1922 roku. Ważnym wydarzeniem było podporządkowanie przez Piusa X Kościoła kanadyjskiego Kongregacji konsystorialnej w 1908, czyli tak jak miały stare kraje Europy. Był przeciwnikiem modernizmu, muzyki jazzowej, tańca i kina, które uważał za poważne zagrożenia powodujące okazję do grzechu śmiertelnego. Zmarł miesiąc po ataku paraliżu, który spowodował niewydolność nerek. Pochowany w katedrze w Quebec.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)].
- Catholic-Hierarchy