French
DeutschLucjan Stokowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 major piechoty | |
| Pełne imię i nazwisko | Lucjan Kazimierz Stokowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 grudnia 1886 |
| Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1932, 1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      | |
Lucjan Kazimierz Stokowski (ur. 1 grudnia 1886 w Zamościu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Jana i Ksawery z Kozłowskich[1]. Absolwent Szkoły Realnej w Łowiczu. Od 1914 w armii rosyjskiej. W 1917 wstąpił do II Korpusu Polskiego, przydzielony został do 15 pułku strzelców polskich. W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 35 pułku piechoty. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami[1], a po jej zakończeniu kontynuował zawodową służbę wojskową[2][3][4].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1069. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Z dniem 26 lutego 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[6] i przydzielony do 6 batalionu granicznego. W 1927 był dowódcą 4 kompanii granicznej[7], a następnie w sztabie 2 Brygady Ochrony Pogranicza. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W kwietniu tego roku został przeniesiony z KOP do 57 pułku piechoty w Poznaniu na stanowisko oficera sztabowego pułku[9][10]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[11]. Z dniem 31 grudnia 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[12]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[13].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[14]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2948[1][15].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[16][17][18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[19][20][21].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6718
- Krzyż Niepodległości – 2 maja 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[22]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie[23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[24][23]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 519.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 122.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 227, 414.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 211, 357.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 55.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 398.
- ↑ Listy płac batalionu granicznego KOP „Iwieniec” w latach 1925–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 45.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 289.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71, 182.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 319.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 842.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 273.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 22 [dostęp 2024-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 102, poz. 123.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 211.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.