Ludwika Maria Poniatowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwika Maria Poniatowska

Ciołek
Rodzina	Poniatowscy herbu Ciołek
Data urodzenia	30 listopada 1728
Data i miejsce śmierci	2 października 1804 Wiedeń
Ojciec	Stanisław Poniatowski
Matka	Konstancja Czartoryska
Mąż	Jan Jakub Zamoyski
Dzieci	Urszula Zamoyska
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwika Maria Poniatowska herbu Ciołek (ur. 30 listopada 1728, zm. 2 października 1804 w Wiedniu^[1]) – córka Stanisława Poniatowskiego i Konstancji Czartoryskiej, siostra króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego.

1 sierpnia 1745 wyszła za mąż za Jana Jakuba Zamoyskiego, z którym miała córkę Urszulę Zamoyską. Małżeństwo jednak nie należało do udanych i krótko po urodzeniu córki małżonkowie znaleźli się w separacji. 9 września 1801 wraz z córką Urszulą i Michałem Jerzym Mniszchem darowała Pałac Kazanowskich w użytkowanie przebywającemu na emigracji pretendentowi do francuskiego tronu Ludwikowi (przyszłemu królowi Ludwikowi XVIII)^[2][3]. Ostatnie lata życia spędziła w Wiedniu, gdzie zmarła 2 października 1804.

• Dunin-Borkowski J. S., Panie polskie przy dworze rakuskim, Lwów 1891, Księgarnia Seyfartha i Czajkowskiego, ss. 78–79.
• Kraushar Aleksander, Bourboni na wygnaniu w Mitawie i Warszawie. Szkic historyczny (1798-1805), Gebethner i Wolff, Warszawa 1899, s. 97.
• Wejnert A., Starożytności warszawskie: dzieło zbiorowo-zeszytowe, t. 2, Drukarnia Józefa Ungera, Warszawa 1848, ss. 244–247.