Mīm – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
Informacje podstawowe | |
Postać izolowana | م |
---|---|
Postać początkowa | مـ |
Postać środkowa | ـمـ |
Postać końcowa | ـم |
Podstawowy alfabet | |
Pochodzenie | |
Oparty na grafemie | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Mīm (م) – dwudziesta czwarta litera alfabetu arabskiego. Używana jest do oznaczenia dźwięku [m], tj. spółgłoski nosowej dwuwargowej dźwięcznej[1]. Pochodzi od fenickiej litery mem.
W języku polskim litera mīm jest transkrybowana za pomocą litery M[2].
W arabskim systemie liczbowym literze mīm odpowiada liczba 40.
Postacie litery[edytuj | edytuj kod]
Postać: | izolowana | końcowa | środkowa | początkowa |
---|---|---|---|---|
Wygląd: | م | ـم | ـمـ | مـ |
Kodowanie[edytuj | edytuj kod]
Znak | م | |
---|---|---|
Nazwa w Unikodzie | Arabic Letter Meem | |
Kodowanie | dziesiętnie | szesnastkowo |
Unicode | 1605 | U+0645 |
UTF-8 | 217 133 | d9 85 |
Odwołania znakowe SGML | م | م |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Simon Ager: Arabic. omniglot.com. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
- ↑ Magdalena Lewicka , System arabskiej notacji i transliteracji, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, s. 26 .