Marcinkańce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marcinkańce
Marcinkonys
	; drewniany kościół w Marcinkańcach (1880)
	Herb
Państwo	Litwa
Okręg	olicki
Rejon	orański
Gmina	Marcinkańce
Populacja (2021); • liczba ludności	; 493
	Położenie na mapie Litwy Marcinkańce
	54°03′11,8″N 24°24′29,4″E/54,053278 24,408167
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marcinkańce (lit. Marcinkonys) – wieś w okręgu olickim na Litwie, położona na południowy wschód od Merecza. Na rok 2021 wieś była zamieszkiwana przez 493 osoby.

Marcinkańce są siedzibą dyrekcji Dzukijskiego Parku Narodowego.

Historia

W XIX wieku powstała tu stacja kolejowa Marcinkańce na linii Kolei Warszawsko-Petersburskiej.

W latach międzywojennych miejscowość znalazła się początkowo w strefie pasa neutralnego, który w lutym 1923 w myśl decyzji Rady Ambasadorów przyznano Polsce i (bez formalnego statusu gminy) dołączono do przyległego powiatu grodzieńskiego w woj. białostockim^[2]. Dopiero w 1925 roku z omawianego obszaru (oraz z południowej części dawnej gminy Orany) powstała nowa gmina Marcinkańce w powiecie grodzieńskim w woj. białostockim, w skład której weszły Marcinkańce^[3]. 16 października 1933 Marcinkańce (wraz z miejscowością Pobiżupie) utworzyły gromadę Marcinkańce w gminie Marcinkańce^[4]

Podczas okupacji hitlerowskiej, we listopadzie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 400 osób. 2 listopada 1942 roku Niemcy ostatecznie zlikwidowali getto. Żydów wywieziono do obozu w Treblince a część zamordowano na miejscu^[5].

Po wojnie miejscowość włączono do Litewskiej SRR w ZSRR. Od 1991 w niezależnej Litwie.

Przypisy

↑ Gyventojai gyvenamosiose vietovėse: Lietuvos Respublikos 2021 metų gyventojų surašymo rezultatai. Vilnius: Statistikos departamentas, 2022
↑ Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku. Warszawa: Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN, 2005, s. 23. ISBN 83-87954-66-7.
↑ Dz.U. z 1925 r. nr 16, poz. 110, skorygowany przez Dz.U. z 1926 r. nr 7, poz. 53
↑ Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 51
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 924 .

[1] Gyventojai gyvenamosiose vietovėse: Lietuvos Respublikos 2021 metų gyventojų surašymo rezultatai. Vilnius: Statistikos departamentas, 2022

[Gawryszewski-2] Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku. Warszawa: Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN, 2005, s. 23. ISBN 83-87954-66-7.

[3] Dz.U. z 1925 r. nr 16, poz. 110, skorygowany przez Dz.U. z 1926 r. nr 7, poz. 53

[4] Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 51

[5] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 924 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]