Marek Dąbrowski (ekonomista) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marek Dąbrowski
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1951
Bydgoszcz

Zawód, zajęcie

ekonomista

Tytuł naukowy

profesor nauk ekonomicznych

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

wiceminister finansów (1989–1990), poseł na Sejm I kadencji (1991–1993), członek Rady Polityki Pieniężnej (1998–2004)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” Odznaka Honorowa „Bene Merito”

Marek Paweł Dąbrowski (ur. 13 kwietnia 1951 w Bydgoszczy) – polski ekonomista, profesor nauk ekonomicznych, wiceminister finansów (1989–1990), poseł na Sejm I kadencji, członek Rady Polityki Pieniężnej (1998–2004).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1974 studia w Instytucie Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1979 w Instytucie Planowania, habilitację obronił 1987 na Uniwersytecie Łódzkim. Tytuł profesora nauk ekonomicznych otrzymał w 1995. Zawodowo związany z Instytutem Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk.

Od września 1989 do września 1990 był pierwszym zastępcą Leszka Balcerowicza w Ministerstwie Finansów. W latach 1991–1993 sprawował mandat posła na Sejm I kadencji z listy Unii Demokratycznej. Od 1991 do 1996 przewodniczył Radzie Przekształceń Własnościowych.

W latach 1998–2004 z rekomendacji Unii Wolności zasiadał w Radzie Polityki Pieniężnej I kadencji. Pracował także jako konsultant Banku Światowego i UNDP.

Należy do współtwórców Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych (CASE), był prezesem zarządu i przewodniczącym rady tej fundacji.

Uczestniczył w badaniach i doradztwie w zakresie polityki gospodarczej i działalności szkoleniowej na Białorusi, w Bośni i Hercegowinie, Bułgarii, Gruzji, Iraku, Kazachstanie, Kirgistanie, Macedonii, Mołdawii, Mongolii, Rosji, Rumunii, Serbii, Turkmenistanie, Ukrainie i Uzbekistanie oraz w szeregu międzynarodowych projektach badawczych z zakresu polityki monetarnej i fiskalnej, kryzysów walutowych, rozszerzenia Unii Europejskiej, Unii Gospodarczej i Walutowej oraz ekonomii politycznej transformacji. Jest autorem licznych publikacji, w tym kilku książek.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2011 otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[1], a w 2003 odznakę honorową „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”[2]. W 2009 minister spraw zagranicznych nadał mu odznakę honorową „Bene Merito”[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]