Maria Klimowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maria Klimowicz
Ilustracja
dr Maria Klimowicz
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1941
Bączal Dolny

Data i miejsce śmierci

8 lutego 1995
Krasiczyn

Zawód, zajęcie

lekarz stomatolog, działaczka społeczna

Miejsce zamieszkania

Katowice

Narodowość

polska

Wyznanie

rzymskokatolickie

Rodzice

Mieczysław, Franciszka

Partner

Andrzej Klimowicz

Maria Klimowicz de domo Bartmińska (ur. 24 stycznia 1941 w Bączalu Dolnym, zm. 8 lutego 1995 w Krasiczynie) – polska lekarka stomatolog, działaczka katowickiej NSZZ „Solidarności”, działaczka opozycji w PRL, animatorka kultury, społeczniczka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Przyszła na świat 24 stycznia 1941 roku na plebanii w Bączalu Dolnym, jako jedyna córka Mieczysława i Franciszki z domu Zając[1], a zarazem siostra Stanisława, Mariana, Jerzego, Floriana i Jana Bartmińskich. Rodzina Bartmińskich mieszkała podczas II wojny światowej aż do roku 1947 w Bączalu Dolnym u brata Franciszki – ks. Floriana Zająca, piastującego funkcję proboszcza. Ukończyła Szkołę Żeńską im. Królowej Jadwigi oraz II Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Morawskiego w Przemyślu, gdzie złożyła egzamin maturalny. Od 1958 roku rozpoczęła studia na Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach.

Działalność społeczna

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów, rozpoczęła pracę w Górniczej Służbie Zdrowia. Świadczyła bezpłatną pomoc stomatologiczną dla osób internowanych w okresie stanu wojennego oraz ich najbliższych i przyjaciół[2]. Zasiadała w prezydium katowickiej Komisji Zakładowej Służby Zdrowia, była przewodniczącą katowickiej Sekcji Służby Człowiekowi przy Klubie Inteligencji Katolickiej oraz wiceprzewodniczącą Sląskiej Izby Lekarskiej w latach 1989-1993[3].

Podjęła współpracę z fundacją Friends of Poland Julie Hykiel. Silnie zaangażowała się w pomoc dla ludności Beskidu Niskiego i Bieszczadów, organizując charytatywne leczenie ludności przez zaprzyjaźnionych lekarzy różnych specjalizacji medycznych. W grudniu 1981 weszła w skład Biskupiego Komitetu Pomocy Uwięzionym i Internowanym w Katowicach[4].

Działalność charytatywna

[edytuj | edytuj kod]

Rokrocznie od 1982 roku rozpoczęła w Krasiczynie organizację kolonii letnich oraz zimowisk dla dzieci. W roku 1986 była inicjatorem i jednym z założycieli nieformalnej grupy skupiającej dzieci z upośledzeniem umysłowym oraz ich rodzin, znanej dzisiaj jako Stowarzyszenie na Rzecz Niepełnosprawnych SPES[5].

Maria Klimowicz była współzałożycielką Charytatywnego Stowarzyszenia Opiekuńczo-Wychowawczego IGNIS, powstałego w 1994 roku, które działa głównie na rzecz dzieci z rodzin ubogich, zaniedbanych wychowawczo oraz środowisk polonijnych zza wschodniej granicy[6].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Zmarła nagle w wieku 54 lat w Krasiczynie podczas jednego z organizowanych przez siebie turnusów wypoczynkowych dla dzieci. Spoczywa na cmentarzu parafialnym przy kościele św. Wojciecha w Kruhelu Małym (obecnie cześć m. Przemyśla)[7].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żona dra Andrzeja Klimowicza, którego poznała w czasie studiów medycznych.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1982 - Nagroda Polcul Foundation[8]
  • 2010 - Pierścień Zasłużonych (pośmiertnie)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisław Bartmiński. „Wieści Krasiczyńskie”. 
  2. Maria Klimowicz z d. Bartmińska (1941 - 1995). [dostęp 2015-01-30].
  3. Nekrologi - dr. Maria Klimowicz.
  4. Andrzej Sobański: Biskupi Komitet Pomocy Uwięzionym i Internowanym.
  5. Pro Memoria - SPES. spes.org.pl.
  6. Antoni Dudek, Krzysztof Madej: Świadectwa stanu wojennego. Warszawa: IPN, 2006.
  7. Lokalizator miejsc pochówku - Maria Klimowicz.
  8. Laureaci 1980 - 1989.