Mark McGrath – Wikipedia, wolna encyklopedia
Mark McGrath (2014) | |
Imię i nazwisko | Mark Sayers McGrath |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1968 |
Pochodzenie | |
Instrumenty | wokal, gitara, perkusja |
Gatunki | rock alternatywny, pop-rock, punk rock, funk metal, nu metal |
Zawód | muzyk, wokalista, kompozytor, osobowość telewizyjna |
Aktywność | od 1988 |
Zespoły | |
Sugar Ray, Camp Freddy, Magnificent 7, Royal Machines, The Wondergirls | |
Strona internetowa |
Mark Sayers McGrath[1] (ur. 15 marca 1968 w Hartford) – amerykański wokalista rockowej grupy Sugar Ray, z którą wylansował przeboje takie jak „Every Morning,” „Someday” czy „When It's Over”[2], kompozytor i osobowość telewizyjna[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Hartford[4] w stanie Connecticut w rodzinie irlandzkich katolików Edwarda T. McGratha i AM McGrath[5]. Wychowywał się w Newport Beach w stanie Kalifornia ze starszą siostrą Tracy (ur. 1966). Jego starszy brat Edward T. McGrath Jr. zmarł przy porodzie w 1966 na nagłą śmierć łóżeczkową. Kiedy miał dwanaście lat, jego rodzice rozwiedli się[6]. Uczęszczał do Corona del Mar High School w Newport Beach razem z Josephem McGinty Nicholem[7]. W szkole średniej grał w piłkę nożną i koszykówkę[8]. Liceum ukończył w 1986.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Jego kariera muzyczna rozpoczęła się w lipcu 1988 roku, kiedy był studentem na wydziale komunikacji na Uniwersytecie Południowej Kalifornii z zespołem złożonym z jego przyjaciół z liceum w Newport Beach w hrabstwie Orange. Zespół był początkowo nazywano Shrinky Dinx, a później zmieniono na Sugar Ray[9]. Mark McGrath był wokalistą Sugar Ray w składzie: Rodney Sheppard (gitara), Murphy Karges (gitara basowa), Stan Frazier (perkusja) i Craig „DJ Homicide” Bullock. W 1994 roku zespół podpisał kontrakt z Atlantic Records. Ich nagrany w 1995 roku debiutancki album Lemonade and Brownies (Lemoniada i ciasteczka) okazał się klapą[10]. Sukces przyszedł 17 czerwca 1997 wraz z piosenką „Fly”[11].
McGrath trafił na okładki popularnych magazynów, takich jak „Spin”, „Rolling Stone”, „Teen” czy „Cosmopolitan”, a w 1998 został nazwany „najseksowniejszą gwiazdą rocka” przez magazyn „People”[12].
Trafił do obsady komedii Ivana Reitmana Dzień ojca (1997), gdzie główne role zagrali: Robin Williams i Billy Crystal. Kilka utworów śpiewanych przez McGratha można było usłyszeć w filmach: „Hold Your Eyes” w thrillerze Dzikie żądze (1998), „Rivers” w Krzyk 2 (1997), „Glory” w American Pie (1999), „Fly (Without Supercat)” w Wygrane marzenia (2000), „Aim for Me” w Wielka misja Maxa Keeble’a (2001), „When It's Over” w Ostrożnie z dziewczynami (2002), „Words to Me” w Scooby-Doo (2002), „Disasterpiece” w Kasa albo życie (2002), „Someday” w Fałszywa dwunastka (2003), „A Love Like This” w komediodramacie Garry’ego Marshalla Mama na obcasach (2004) z Kate Hudson i „Fly” w serialu animowanym Amerykański tata (2008), a piosenka „Every Morning” była tłem gry komputerowej Karaoke Revolution (2003). Był autorem muzyki do komedii-parodii Keenena Ivory’ego Wayansa Straszny film 2 (Scary Movie 2, 2001). Wystąpił w komediodramacie Dziewczyny z wyższych sfer (2003)[13] z Brittany Murphy.
Na początku 2005 był również gościnnie jurorem w przesłuchaniach American Idol. Pełnił funkcję gospodarza różnych programów MTV i VH1, a także Fox Don't Forget the Lyrics! (Nie zapomnij tekstu!), World Music Awards i Radio Music Awards. W 2005 zdobył nominację do Teen Choice Awards[14]. Otrzymał propozycję zagrania roli Dexa Lawsona w serialu The WB Czarodziejki (Charmed, 2005), ale ostatecznie odrzucił ją z powodu konfliktów harmonogramu i został zastąpiony przez Jasona Lewisa. Był też prezenterem programu Warner Bros. Extra (2007-2008, 2014)[15].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Romansował z modelką Bobbie Brown, Madonną (1999), Carmen Electrą (2001), Rachel Hunter (2002), Michelle Ruben (2002), Paris Hilton (2003), Jordaną Brewster (2003-04), Sarą Foster (2005) i Pamelą Anderson (2005)[16].
Od 1994 spotykał się z kosmetyczką Carin Kingsland, z którą po 16 latach na sylwestra 2009 zaręczył się[17]. 29 kwietnia 2010 zostali rodzicami bliźniąt: syna Lydona Edwarda i córki Hartley Grace[18][19]. Wzięli ślub 24 września 2012[20].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Z zespołem Sugar Ray
[edytuj | edytuj kod]- 1995: Lemonade and Brownies
- 1997: Floored
- 1999: 14:59
- 2001: Sugar Ray
- 2003: In the Pursuit of Leisure
- 2005: The Best of Sugar Ray
- 2009: Music for Cougars
Albumy solowe
[edytuj | edytuj kod]- 2015: Summertime's Coming (EP)
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]filmy fabularne | ||||
---|---|---|---|---|
Rok | Tytuł | Rola | Reżyser | |
1997 | Dzień ojca (Fathers' Day) | członek grupy Sugar Ray | Ivan Reitman | |
2002 | Scooby-Doo | w roli samego siebie | Raja Gosnell | |
2003 | Pauly Shore nie żyje (Pauly Shore Is Dead) | dupek golfista | Pauly Shore | |
Dziewczyny z wyższych sfer (Uptown Girls) | gwiazdor rocka | Boaz Yakin | ||
2010 | Darker Side of Green (wideo) | moderator | Adryana Cortez, Patrick Courrielche | |
2014 | Rekinado 2: Drugie ugryzienie (Sharknado 2: The Second One, TV) | Martin Brody, przyrodni brat Fina | Anthony C. Ferrante | |
2015 | Joe Dirt 2: Beautiful Loser (wideo) | Jimmy Yauch / 1965 Rory Yauch | Fred Wolf | |
Rekinado 3 (Sharknado 3: Oh Hell No!, TV) | Martin Brody, przyrodni brat Fina | Anthony C. Ferrante |
seriale TV | ||||
---|---|---|---|---|
Rok | Tytuł | Rola | ||
1995 | Howard Stern | w roli samego siebie | ||
1998-2001 | Howard Stern | |||
2001 | Drew Carey Show | członek grupy Sugar Ray / gitarzysta | ||
2003 | Player$ | w roli samego siebie | ||
2004 | Gorące Hawaje (North Shore) | |||
Las Vegas | ||||
2005 | Prawo i porządek: sekcja specjalna (Law & Order: Special Victims Unit) | J.J. Price | ||
2011 | FCU: Fact Checkers Unit | DJ Booth | ||
2013 | Biuro (The Office) | w roli samego siebie | ||
2014 | Today | |||
CollegeHumor Originals | ||||
The Neighbors | John | |||
2015 | Today | w roli samego siebie | ||
Workaholics | ||||
2016 | Lady Dynamite' |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mark McGrath. Listal. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath: 'I Understand Why People Don't Like Me'. „Rolling Stone”. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath Makes Fun of His „Sugar Gay” Meltdown Netflix's 'Lady Dynamite'?. Complex. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath Bio, Fact. frostsnow.com. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-11-06]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath Trivia. FamousFix. [dostęp 2020-11-06]. (ang.).
- ↑ Steve Virgen (2013-11-01): Sugar Ray to perform at SPIN gala. „Los Angeles Times”. [dostęp 2016-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-06)]. (ang.).
- ↑ Allison Stewart (2015-08-13): Sugar Ray, the band that once had it all. Chicago Tribune. [dostęp 2016-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Michael Sutton: Mark McGrath Biography. AllMusic. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark Sayers McGrath Spiky Hairstyle. Cool Men's Hair. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath: Sexiest Rock Star. „People”. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath. SensaCine.com. [dostęp 2016-11-19]. (hiszp.).
- ↑ Mark McGrath TV Host, Singer. „TV Guide”. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath Biography. TV.com. [dostęp 2019-11-19]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath dating. FamousFix. [dostęp 2020-11-06]. (ang.).
- ↑ Ryan Parry (2019-04-03): Sugar Ray's Mark McGrath reveals he's going DEAF from years of performing. „Daily Mail”. [dostęp 2020-11-06]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath Takes the Easy Way Out. Janet Charlton's Hollywood. [dostęp 2016-11-20]. (ang.).
- ↑ Cassie Carpenter: Sugar Ray's Mark McGrath paid $100 to gently break up with Cameo customer's long-distance boyfriend. „Daily Mail”. [dostęp 2019-11-25]. (ang.).
- ↑ Mark McGrath Marries Carin Kingsland. „People”. [dostęp 2016-11-20]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mark McGrath w bazie IMDb (ang.)
- Mark McGrath w bazie Filmweb
- Mark McGrath w bazie Notable Names Database (ang.)
- Mark McGrath w bazie Discogs.com (ang.)