Martín Jaite – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 9 października 1964 | |||||||||
Wzrost | 178 cm | |||||||||
Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny | 1983 | |||||||||
Zakończenie kariery | 1993 | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 12 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 10 (9 lipca 1990) | |||||||||
Australian Open | 3R (1992) | |||||||||
Roland Garros | QF (1985) | |||||||||
Wimbledon | 2R (1986) | |||||||||
US Open | 3R (1985, 1989) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 1 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 59 (13 maja 1985) | |||||||||
Australian Open | 1R (1991) | |||||||||
Roland Garros | 1R (1985) | |||||||||
US Open | 1R (1989, 1990) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Martín Jaite (ur. 9 października 1964 w Buenos Aires) – argentyński tenisista i trener tenisa, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Seulu (1988).
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Zawodowym tenisistą był w latach 1983–1993.
W grze pojedynczej Jaite odniósł 12 triumfów w zawodach rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 7 finałach.
W grze podwójnej osiągnął 2 finały turniejów ATP World Tour, których w 1 zwyciężył.
W 1988 zagrał na igrzyskach olimpijskich w Seulu. Awansował do ćwierćfinału konkurencji singla, odpadając po przegranej 2:3 w setach z Bradem Gilbertem[1].
Jaite w latach 1984–1992 reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa. Bilans tenisisty w zawodach wynosi 14 zwycięstw i 20 porażek.
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 10. miejscu (9 lipca 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 59. pozycji (13 maja 1985).
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (12–7)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 2 marca 1985 | Buenos Aires | Ceglana | Diego Pérez | 6:4, 6:2 |
Finalista | 1. | 14 lipca 1985 | Boston | Ceglana | Mats Wilander | 2:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 21 lipca 1985 | Waszyngton | Ceglana | Yannick Noah | 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 2. | 15 czerwca 1986 | Bolonia | Ceglana | Paolo Canè | 6:2, 4:6, 6:4 |
Finalista | 3. | 27 lipca 1986 | Boston | Ceglana | Andrés Gómez | 5:7, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 14 września 1986 | Stuttgart | Ceglana | Jonas Svensson | 7:5, 6:2 |
Finalista | 4. | 17 maja 1987 | Rzym | Ceglana | Mats Wilander | 3:6, 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 27 września 1987 | Barcelona | Ceglana | Mats Wilander | 7:6, 6:4, 4:6, 0:6, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 4 października 1987 | Palermo | Ceglana | Karel Nováček | 7:6, 6:7, 6:4 |
Finalista | 5. | 24 kwietnia 1988 | Monte Carlo | Ceglana | Ivan Lendl | 7:5, 4:6, 5:7, 3:6 |
Finalista | 6. | 16 kwietnia 1989 | Rio de Janeiro | Dywanowa | Luiz Mattar | 4:6, 7:5, 4:6 |
Zwycięzca | 6. | 30 lipca 1989 | Stuttgart | Ceglana | Goran Prpić | 6:3, 6:2 |
Finalista | 7. | 6 sierpnia 1989 | Kitzbühel | Ceglana | Emilio Sánchez | 6:7, 1:6, 6:2, 2:6 |
Zwycięzca | 7. | 17 września 1989 | Madryt | Ceglana | Jordi Arrese | 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 8. | 12 listopada 1989 | São Paulo | Dywanowa | Javier Sánchez | 7:6, 6:3 |
Zwycięzca | 9. | 26 listopada 1989 | Itaparica | Twarda | Jay Berger | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 11 lutego 1990 | Guarujá | Twarda | Luiz Mattar | 3:6, 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 11. | 15 lipca 1990 | Gstaad | Ceglana | Sergi Bruguera | 6:3, 6:7, 6:2, 6:2 |
Zwycięzca | 12. | 21 kwietnia 1991 | Nicea | Ceglana | Goran Prpić | 3:6, 7:6(1), 6:3 |
Gra podwójna (1–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 7 października 1984 | Barcelona | Ceglana | Víctor Pecci | Pavel Složil Tomáš Šmíd | 2:6, 0:6 |
Zwycięzca | 1. | 2 marca 1985 | Buenos Aires | Ceglana | Christian Miniussi | Eduardo Bengoechea Diego Pérez | 6:4, 6:3 |
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Od lipca 2007 do grudnia 2008 Jaite był szkoleniowcem Davida Nalbandiana, który w tym czasie został zwycięzcą 2 imprez kategorii ATP Masters Series[2]. W latach 2012–2014 był kapitanem reprezentacji Argentyny w Pucharze Davisa[3][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Martín Jaite Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-11] (ang.).
- ↑ Safin and Nalbandian hire coaches. bbc.co.uk, 14 lipca 2007. [dostęp 2017-03-31]. (ang.).
- ↑ Jaite named Davis Cup captain. buenosairesherald.com, 16 grudnia 2011. [dostęp 2017-03-31]. (ang.).
- ↑ Rafał Smoliński: Leonardo Mayer: Bez Delpo jesteśmy jak piłkarze bez Messiego. sportowefakty.wp.pl, 29 grudnia 2014. [dostęp 2017-03-31]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-03-31] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-03-31] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-03-31] (ang.).