Mauzoleum Augusta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mauzoleum Augusta
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rzym
Typ budynku	mauzoleum
Ukończenie budowy	28 p.n.e.
	Położenie na mapie Włoch Mauzoleum Augusta
	Położenie na mapie Lacjum Mauzoleum Augusta
	Położenie na mapie Rzymu Mauzoleum Augusta
	41°54′22″N 12°28′35″E/41,906111 12,476389
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Mauzoleum Augusta – budowla wzniesiona w 28 roku p.n.e. przez cesarza Augusta na Polu Marsowym w Rzymie, będąca miejscem spoczynku władcy, jego rodziny i następców.

Mauzoleum swoją formą nawiązywało przypuszczalnie do tradycyjnych etruskich tumulusów^[1]^[2]. Nadano mu kształt obsadzonego drzewami sztucznego kopca o średnicy ok. 87 metrów, otoczonego w dolnej części trawertynowym bębnem o wysokości 12 m^[3]. Na szczycie kopca umieszczony był wykonany z brązu posąg cesarza^[1]. Wewnątrz nasypu umieszczono betonowy filar o wysokości 44,65 m z cellą na urny z prochami zmarłych, otoczony przez pięć koncentrycznych pierścieni murów^[3].

Wejście do mauzoleum znajduje się od strony południowej i wybiega dokładnie w kierunku Panteonu^[2]. Po obu jego bokach ustawione były dawniej dwa sprowadzone z Egiptu obeliski oraz dwie brązowe kolumny, na których wyryto treść Res Gestae Divi Augusti^[2].

Jako pierwszy został pochowany w mauzoleum Marek Klaudiusz Marcellus (zm. 23 p.n.e.), siostrzeniec Augusta^[2]. Później spoczęło w nim wielu członków dynastii julijsko-klaudyjskiej: Marek Agrypa, Druzus Starszy, Gajusz Cezar i Lucjusz Cezar, Oktawian i jego żona Liwia Druzylla, Druzus Młodszy, Tyberiusz, Agrypina Starsza, Klaudiusz Neron, Druzus III oraz Poppea Sabina^[1]. Ostatnią osobą, której prochy złożono w mauzoleum, był cesarz Nerwa (zm. 98)^[2].

W okresie średniowiecza mauzoleum należało do rodu Colonna, który zaadaptował je na swoją fortecę^[1]^[4]. W XV wieku na jego terenie znajdowała się winnica^[4]. W wieku XVI mauzoleum stało się własnością rodziny Soderini, która urządziła tu ogród^[1]^[4]. W ciągu późniejszych wieków budowla stopniowo niszczała, w 1780 roku na jej szczycie zbudowano drewnianą arenę do korridy, następnie stanowiła miejsce przedstawień cyrkowych i teatralnych^[4]. Pomiędzy 1907 a 1936 rokiem funkcjonowała na niej scena muzyczna z widownią na 3500 osób^[1]. W 1937 roku kopiec poddano restauracji połączonej z pracami archeologicznymi^[1].

Galeria

Widok od frontu
Wnętrze mauzoleum
Makieta przedstawiająca mauzoleum za czasów Augusta, wystawiona w muzeum cywilizacji rzymskiej

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 204-207, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Steven L. Tuck: A History of Roman Art. Malden: John Wiley & Sons, 2015, s. 119. ISBN 978-1-4443-3025-0.
↑ ^a ^b Wielka Historia Świata. T. 3. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 359. ISBN 83-85719-84-9.
↑ ^a ^b ^c ^d Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 733-736. ISBN 1-884964-80-X.

[claridge-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 204-207, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.

[tuck-2] Steven L. Tuck: A History of Roman Art. Malden: John Wiley & Sons, 2015, s. 119. ISBN 978-1-4443-3025-0.

[fogra-3] Wielka Historia Świata. T. 3. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 359. ISBN 83-85719-84-9.

[encyclopedia-4] Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 733-736. ISBN 1-884964-80-X.

[1]

[2]

[3]

[4]