Melvin Schwartz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Melvin Schwartz
Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1932 ; Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 2006 ; Twin Falls, Idaho
	profesor
	Specjalność: fizyka
Uczelnia	Uniwersytet Columbia,; Uniwersytet Stanforda
	Nagrody
	Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Ten artykuł od 2014-01 wymaga uzupełnienia informacji.

Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: rozbudować na podstawie źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Melvin Schwartz (ur. 2 listopada 1932 w Nowym Jorku, zm. 28 sierpnia 2006 w Twin Falls, Idaho) – amerykański fizyk, noblista^[1].

Życiorys

W latach 1954–1956 i 1958–1966 był pracownikiem Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, od roku 1966 profesorem Uniwersytetu Stanforda. Prowadził badania w dziedzinie cząstek elementarnych. W roku 1962, wraz z J. Steinbergerem i L. Ledermanem, eksperymentalnie wykazał istnienie dwóch typów neutrin (elektronowego i mionowego). Za to odkrycie w roku 1988 trójka uczonych otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Melvin Schwartz – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1988 > Leon M. Lederman, Melvin Schwartz, Jack Steinberger [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-01-29]. (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture, December 8, 1988, The First High Energy Neutrino Experiment

[www.nobelprize-1] Melvin Schwartz – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1988 > Leon M. Lederman, Melvin Schwartz, Jack Steinberger [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-01-29]. (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture, December 8, 1988, The First High Energy Neutrino Experiment

[1]