Simon van der Meer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Simon van der Meer
Państwo działania	Holandia
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1925 ; Haga
Data i miejsce śmierci	4 marca 2011 ; Genewa
	Specjalność: fizyka
Alma Mater	Uniwersytet Techniczny w Delfcie
	Nagrody
	Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2014-01 wymaga uzupełnienia informacji.

Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: rozbudować na podstawie źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Simon van der Meer (ur. 24 listopada 1925 w Hadze, zm. 4 marca 2011 w Genewie) – holenderski fizyk, noblista.

Życiorys

Urodził się w Hadze, w Holandii. Ukończył szkołę średnią w Hadze, a następnie studiował na Politechnice w Delfcie. Po uzyskaniu tytułu inżyniera pracował w laboratoriach Philipsa w Eindhoven. W 1956 roku przeniósł się do Genewy, gdzie został zatrudniony w CERN.

Pod koniec lat siedemdziesiątych opracował teorię chłodzenia stochastycznego, która umożliwiła budowę wielkiego akceleratora protonowo-antyprotonowego. Akcelerator pozwolił na uzyskanie zwartych wiązek antycząstek, koniecznych do utworzenia bozonów W i Z.

W 1984 roku Simon van der Meer wraz z Carlo Rubbią otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki^[1].

Przypisy

↑ Simon van der Meer – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1984 > Carlo Rubbia, Simon van der Meer [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-01-31]. (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture, December 8, 1984, Stochastic Cooling and the Accumulation of Antiprotons.

[www.nobelprize-1] Simon van der Meer – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1984 > Carlo Rubbia, Simon van der Meer [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-01-31]. (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture, December 8, 1984, Stochastic Cooling and the Accumulation of Antiprotons.

[1]