Miłakowo – Wikipedia, wolna encyklopedia
miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Prawa miejskie | przed 1315 | ||
Burmistrz | |||
Powierzchnia | 8,76[1] km² | ||
Wysokość | 88 m n.p.m. | ||
Populacja (31.12.2017) • liczba ludności • gęstość | |||
Strefa numeracyjna | +48 89 | ||
Kod pocztowy | 14-310 | ||
Tablice rejestracyjne | NOS | ||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |||
Położenie na mapie powiatu ostródzkiego | |||
Położenie na mapie gminy Miłakowo | |||
54°00′37″N 20°04′20″E/54,010278 20,072222 | |||
TERC (TERYT) | 2815064 | ||
SIMC | 0481761 | ||
Urząd miejski ul. Olsztyńska 1614-310 Miłakowo | |||
Strona internetowa | |||
BIP |
Miłakowo (dawniej Libsztat[4], niem. Liebstadt[5]) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, nad rzeką Miłakówką, w powiecie ostródzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Miłakowo.
Miłakowo leży na obszarze dawnej Pogezanii[6], we wschodniej części historycznych Prus Górnych[7] zwanej Hockerlandią[8], a także bywa zaliczane do (szeroko rozumianego) Powiśla[9]. Uzyskało lokację miejską przed 1315 rokiem, zdegradowane w 1945 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1998 roku[10].
W latach 1945–46 miejscowość nosiła nazwę Lubieniewo, Lubieniów, Lubomino[11].
Według danych z 1 stycznia 2018 Miłakowo liczyło 2609 mieszkańców[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miłakowo zostało założone w 1302 jako podgrodzie zamku krzyżackiego[6]. Założycielem zamku i podgrodzia był Henryk von Liebenzell. Od jego nazwiska pochodziła zapewne pierwotna nazwa osiedla – Liebstadt, która pojawia się w dokumencie z roku 1315, w 1323 jest wymieniane jako miasto, w 1360 wybudowano mury miejskie z basztami dwiema bramami miejskimi: Dolną i Królewiecką. Nie jest znany zakres pierwotnych praw miejskich Miłakowa. Wielki mistrz Hans von Tieffen potwierdził i poszerzył prawa miejskie w 1490 r.
Od 1466 część Królestwa Polskiego jako lenno w rękach Zakonu krzyżackiego. W czasie wojny polsko-krzyżackiej Miłakowo było oblegane i zajęte przez wojska polskie. Pod panowaniem Zakonu Miłakowo pozostało do 1525 r., potem należało do Prus Książęcych, pozostających lennem polskim. W czasie potopu szwedzkiego miasto zniszczyli Szwedzi (1659 r.). W 1807 przez miasto przemaszerowały wojska napoleońskie. W dniach 18-21 lutego 1807 na plebanii w Miłakowie kwaterował cesarz Francuzów Napoleon Bonaparte. W 1817 miasto znacząco ucierpiało wskutek pożaru.
W 1945 r. miasto zostało zniszczone w około 50% i utraciło prawa miejskie. W okresie Polski Ludowej powstała roszarnia lnu, wytwórnia wód gazowanych, pracowały piekarnia, młyn i mleczarnia[12]. W latach 1975–1998 administracyjnie należało do województwa olsztyńskiego. W roku 1973 jako wieś należało do powiatu morąskiego. Prawa miejskie odzyskało 1 stycznia 1998 roku[13]. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Miłakowo. W okresie 1945–1954 oraz 1973-1998 wieś gminna.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Piramida wieku mieszkańców Miłakowa w 2014 roku[2].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Kościół parafialny pw. św. Elżbiety i św. Wojciecha, wybudowany w stylu gotyckim w latach 1360-1380, wieża pochodzi z przełomu XIV i XV w. Kościół był odrestaurowany na początku XX w. Ołtarz główny neogotycki, w bocznych nawach drewniane empory.
- Fragmenty murów obronnych z XIV w.
- Kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z lat 1860-1869
- Ruiny zamku krzyżackiego (ostatecznie zniszczony w 1807 r.) – zachowały się jedynie piwnice
- Zespół młyna z XVIII-XIX w.
- Wieża ciśnień
- Zabudowa małomiasteczkowa z końca XVIII w., XIX w. i początków XX w. o skromnych cechach barokowo-klasycystycznych (budynki przy ul. Morąskiej, Katowickiej)[14].
- Cmentarze, sięgające XIX w.: rzymskokatolicki, ewangelicki i żydowski.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Mury obronne
- Pozostałości zamku
- Młyn
- Wieża ciśnień
Transport
[edytuj | edytuj kod]Przez miasto przechodzą drogi:
W przeszłości znajdowała się tu stacja kolejowa.
Ludzie związani z Miłakowem
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dane Głównego Urzędu Statystycznego: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2008 r.). [dostęp 2009-10-01].
- ↑ a b c http://www.polskawliczbach.pl/Milakowo, na podstawie danych GUS.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
- ↑ Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945 oraz Mapa województwa pomorskiego, Wyd. Atlas Lwów, 1923
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ a b Bogdan Wawrzyńczyk: Leksykon powiatów Polski, t. I. Agencja Promocyjno-Wydawnicza „Pro Polonia”, Warszawa 2003, s. 178. ISBN 83-916119-1-5
- ↑ Marian Biskup, Gerard Labuda: Dzieje zakonu krzyżackiego w Prusach. Gospodarka, społeczeństwo, państwo, ideologia. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1986, s. 471. ISBN 83-215-7220-0.
- ↑ Tadeusz Oracki: Ostróda w okresie lenna pruskiego. Kształtowanie nowej administracji, w: Ostróda. Z dziejów miasta i okolic, red. nacz. Andrzej Wakar. Wydawnictwo „Pojezierze”, Olsztyn 1976, s. 85, 86.
- ↑ Mrągowskie Centrum Informacji Turystycznej: Powiśle. it.mragowo.pl. [dostęp 2021-03-25]. (pol.).
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 52-53.
- ↑ "Morąg – z dziejów miasta i powiatu", Pojezierze, Olsztyn 1973,
- ↑ Jan Bałdowski "Warmia i Mazury, mały przewodnik" Wydawnictwo Sport i Turystyka Warszawa 1977 s. 137
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. w sprawie zmiany granic, nazw i siedzib władz niektórych gmin oraz nadania statusu miasta niektórym miejscowościom w województwach: bielskim, olsztyńskim, piotrkowskim, rzeszowskim, tarnobrzeskim, tarnowskim i włocławskim. (Dz.U. z 1997 r. nr 130, poz. 847)
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 223
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury. Przewodnik, Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 156
- "Morąg – z dziejów miasta i powiatu", Pojezierze, Olsztyn 1973
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Libsztat, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 206 .