Michał Fiałkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michał Fiałkiewicz^[a] – urzędnik terytorialny i sądowy na obszarze Galicji w Cesarstwie Austrii, burmistrz Sanoka, Nowego Sącza, radca sądu krajowego.

Od około 1833 do około 1835 był praktykantem konceptowym w C. K. Izbie Prokuratury (K. K. Kammerprokuratur)^[1]. Od około 1836 do około 1837 pełnił funkcję prezydującego syndyka w magistracie w Ciężkowicach^[2]. Od około 1837 do około 1847 był burmistrzem Sanoka^[3]. Od około 1847 do około 1853 był burmistrzem Nowego Sącza^[4]. 1 listopada 1851 witał i przyjmował w Nowym Sączu podróżującego po Galicji cesarza Austrii Franciszka Józefa I^[5].

Od około 1853 był radcą magistratu w Krakowie^[6]. Jako prowizoryczny radca krakowskiego magistratu w połowie 1855 został mianowany przełożonym (Vorsteher) w krakowskim okręgu administracyjnym^[7]. We wrześniu 1855 został przeniesiony ze stanowiska przełożonego urzędu obwodowego w Pilźnie na stanowisko radcy Sądu Obwodowego w Tarnowie^[8]. W tej funkcji pozostawał w kolejnych latach^[9]. Z tej posady na początku czerwca 1866 został mianowany radcą C. K. Sądu Krajowego w Krakowie^[10]. Stanowisko piastował do około 1872^[11]. Podczas swojej pracy tamże działał jako komisarz upadłościowy^[12]. Równolegle z posadą radcy Sądu Krajowego od około 1870 pełnił funkcję zastępcy asesora w C. K. Sądzie Powiatowym dla spraw dochodów skarbowych w Krakowie^[13].

Był żonaty z Julią z domu Malinowską^[14]. Miał z nią córki Michalinę Julię (ur. 1839^[14]), Anielę Alojzę Zygmuntę (1840-1843^[15]), Walerianę Józefę (ur. 1842^[16]), Karolinę Praksedę (ur. 1843^[17]).