French
DeutschMieczysław Drabik – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 grudnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 listopada 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
Mieczysław Drabik (ur. 31 grudnia 1892[1] w Warszawie, zm. 12 listopada 1939 w Zamościu) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 31 grudnia 1892 w Warszawie jako syn Józefa[2]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[3]. Służył w 25 pułku piechoty. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami.
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 411. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Później został przeniesiony do 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach[5]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 120. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W tym roku był przydzielony z macierzystego 11 pp do Baonu Szkolnego Piechoty Nr 5 w Niepołomicach[7].
Później został przydzielony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W maju 1927 został przydzielony do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisko pełniącego obowiązki szefa Wydziału Przysposobienia Wojskowego[8]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[9][10]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku na stanowisko dowódcy II batalionu[11]. W marcu 1932 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[12][13]. Po 1935 został przeniesiony na stanowisko dowódcy Bielskiego Batalionu Obrony Narodowej. Obowiązki dowódcy batalionu łączył z funkcją komendanta 93 Obwodu Przysposobienia Wojskowego[14]. W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, dowodzony przez niego oddział został rozwinięty w baon piechoty nr 50, który został włączony w skład rezerwowego 202 pułku piechoty.
16 września został ciężko ranny w czasie walki pod wsią Zabiała, w gminie Oleszyce powiatu lubaczowskiego. Zmarł 12 listopada 1939 w szpitalu w Zamościu, w następstwie odniesionej rany. Został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Peowiaków w Zamościu[15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[potrzebny przypis]
- Krzyż Niepodległości – 3 maja 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16][17]
- Krzyż Walecznych[18]
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”[19]
- Medal Zwycięstwa[20]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 60, sprostowano datę urodzenia z „1 stycznia 1893” na „31 grudnia 1892”.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-15].
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 24.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 155, 408.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 734.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 147, 351, 1377.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 155.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927. Dodatek Nr 1, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 175.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 336.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 225.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 617.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 458.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 4 lipca 1932, s. 331.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.