Mikołaj z Latowicza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mikołaj z Latowicza
Miejsce urodzenia

Latowicz

Data i miejsce śmierci

15 września 1499
Rzym

Penitencjarz mniejszy w bazylice św. Piotra na Watykanie
Okres sprawowania

od 1480

Dziekan Wydziału Sztuk Uniwersytetu Krakowskiego
Okres sprawowania

1467–1468

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łacińskie

Mikołaj z Latowicza (ur. w Latowiczu, zm. 15 września 1499 w Rzymie) – polski duchowny katolicki i prawnik, dziekan penitencjarzy w bazylice św. Piotra, kanonik i prepozyt kapituły katedralnej w Płocku, prepozyt kapituły włocławskiej oraz kanonik kapituły gnieźnieńskiej[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Piotra, mieszczanina z Latowicza koło Mińska Mazowieckiego[1]. Latem 1462 roku rozpoczął studia na Wydziale Sztuk Uniwersytetu Krakowskiego, po dwóch latach uzyskał bakalaureat sztuk wyzwolonych, a zaraz po świętach Bożego Narodzenia w 1468 roku sięgnął po tytuł magistra[1]. Studiował również filozofię (wraz z Janem z Głogowa)[1].

Działalność uniwersytecka

[edytuj | edytuj kod]

Niedługo po promocji magisterskiej rozpoczął wykładać na krakowskim Wydziale Sztuk, zaczął wtedy również studiować prawo kanoniczne[1]. W 1470 roku został bakałarzem dekretów[1].

30 stycznia 1473 roku wszedł do grona kolegiatów Kolegium Większego, dwukrotnie pełnił funkcję prepozyta (przełożonego) Kolegium (1473 i 1474)[1]. W semestrze zimowym 1473/1474 roku pełnił funkcję praepositus cellarii (opiekuna piwnicy z trunkami dla mieszkańców Kolegium)[1].

W 1474 roku uzyskał licencjat prawa kanonicznego[1]. Przez kilka miesięcy, razem z Jakubem Boksicą, toczył spór z prepozytem Kolegium Andrzejem z Łabiszyna o pozycję wśród kolegiatów. Sprawa ta była rozważana m.in. na zgromadzeniu ogólnym mistrzów uniwersytetu, którzy 28 lutego 1475 roku zdecydowali, że Mikołaj będzie miał pierwszeństwo w oddawaniu głosów na zebraniach kolegiatów, przy stole i na wykładach, zaraz po osobach z tytułem doktora[1].

W semestrze zimowym 1476/1477 roku wybrany został na dziekana Wydziału Sztuk[1]. Studiował również teologię, od początku 1480 roku źródła wymieniają go jako bakałarza teologii[1].

Kariera kościelna

[edytuj | edytuj kod]

Przed 1479 rokiem otrzymał kanonię w kościele św. Floriana w Krakowie[1]. Na polecenie biskupa Jana Rzeszowskiego wyjechał do Rzymu (1479), gdzie na początku 1480 roku wypromowany został na doktora dekretów, a rok później na doktora obojga praw[1]. Najprawdopodobniej w 1483 roku uzyskał również tytuł doktora teologii[1].

W marcu 1480 roku uzyskał nominację na penitencjarza mniejszego w bazylice św. Piotra. Obsługiwał tam penitentów z Polski, Rusi, Czech i Słowacji[1]. Niedługo później mianowano go dziekanem penitencjarzy[1]. Uzyskał również wiele papieskich prowizji i beneficjów: probostwa w Ibramowicach (przed 1480), św. Jakuba Apostoła na Kazimierzu (1480), w Gołaczowych (1484), kanonię (1480) i prepozyturę (1484) w płockiej kapitule katedralnej, prepozyturę w kapitule włocławskiej oraz kanonię w kapitule gnieźnieńskiej[1]. Reprezentował również wielu polskich duchownych w Kamerze Apostolskiej[1].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Zmarł w Rzymie, 15 września 1499 roku[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Krzysztof Ożóg, Mikołaj z Latowicza (zm. 15 IX 1499 r.), [w:] Wacław Uruszczak (red.), Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, t. 1, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2015, s. 306-307, ISBN 978-83-233-3738-6.