Miyu Katō – Wikipedia, wolna encyklopedia

Miyu Katō
Ilustracja
Państwo

 Japonia

Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1994
Kioto

Wzrost

156 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Ryuji Ohara

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

122 (15 stycznia 2018)

Australian Open

1Q (2016–2018)

Roland Garros

1R (2017)

Wimbledon

2Q (2017)

US Open

3Q (2017)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 2 WTA 125, 13 ITF

Najwyżej w rankingu

26 (1 stycznia 2024)

Australian Open

SF (2017)

Roland Garros

QF (2024)

Wimbledon

3R (2023)

US Open

3R (2016, 2023)

Gra mieszana
Australian Open

1R (2024)

Roland Garros

W (2023)

Wimbledon

1R (2019, 2023, 2024)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia
Igrzyska azjatyckie
brąz Palembang 2018 gra podwójna

Miyu Katō (jap. 加藤 未唯 Katō Miyu; ur. 21 listopada 1994 w Kioto)japońska tenisistka, mistrzyni French Open 2023 w grze mieszanej, finalistka juniorskiego Australian Open 2011 w grze podwójnej, medalistka igrzysk azjatyckich.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Treningi tenisowe rozpoczęła w wieku 8 lat, a w juniorskich rozgrywkach zadebiutowała w grudniu 2007 roku. We wrześniu 2009 wystąpiła w swoim pierwszym turnieju rangi ITF w Kioto. Kilka miesięcy później zadebiutowała w juniorskim Wielkim Szlemie. W styczniu 2011, grając w parze z Eri Hozumi, osiągnęła finał gry podwójnej dziewcząt podczas Australian Open. Osiem miesięcy później zdobyła swój pierwszy tytuł ITF w grze deblowej. Dzięki dzikiej karcie, wystąpiła w kwalifikacjach turnieju HP Open 2012. W maju 2015 sięgnęła po swój pierwszy tytuł ITF w grze pojedynczej. Trzy miesiące później zadebiutowała w turnieju kwalifikacyjnym US Open, przegrywając w pierwszej rundzie z Kateryną Bondarenko 2:6, 0:6. W październiku tego samego roku po raz pierwszy wystąpiła w drabince głównej imprezy WTA w Hongkongu, przegrywając w pierwszej rundzie a Darją Gawriłową 7:6(6), 5:7, 3:6.

W zawodach cyklu WTA Tour Japonka osiągnęła jeden finał w grze pojedynczej, w grze podwójnej natomiast wygrała trzy turnieje z dziesięciu rozegranych finałów. Wygrała też dwa deblowe turnieje cyklu WTA 125 z trzech osiągniętych finałów.

Podczas wielkoszlemowego French Open 2023 została zdyskwalifikowana w czasie meczu trzeciej rundy gry podwójnej z powodu przypadkowego uderzenia piłką w dziewczynkę do podawania piłek w przerwie pomiędzy punktami[1]. Na tym samym turnieju wygrała rywalizację w grze mieszanej. Razem z Timem Pützem pokonali w finale parę Bianca AndreescuMichael Venus 4:6, 6:4, 10–6.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Elite Trophy
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 1 (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 17 września 2017 Tokio Twarda Kazachstan Zarina Dijas 2:6, 5:7

Gra podwójna 15 (5–10)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 14 lutego 2016 Kaohsiung Twarda Japonia Eri Hozumi Chan Hao-ching
Chan Yung-jan
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 10 kwietnia 2016 Katowice Twarda (hala) Japonia Eri Hozumi Rosja Walentina Iwachnienko
Rosja Marina Mielnikowa
3:6, 7:5, 10-8
Finalistka 2. 7 stycznia 2018 Auckland Twarda Japonia Eri Hozumi Włochy Sara Errani
Holandia Bibiane Schoofs
5:7, 1:6
Finalistka 3. 16 września 2018 Hiroszima Twarda Japonia Makoto Ninomiya Japonia Eri Hozumi
Zhang Shuai
2:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 22 września 2018 Tokio Twarda (hala) Japonia Makoto Ninomiya Czechy Andrea Sestini Hlaváčková
Czechy Barbora Strýcová
6:4, 6:4
Finalistka 4. 13 października 2019 Tiencin Twarda Japonia Nao Hibino Japonia Shūko Aoyama
Japonia Ena Shibahara
3:6, 5:7
Finalistka 5. 8 marca 2020 Monterrey Twarda Wang Yafan Ukraina Kateryna Bondarenko
Kanada Sharon Fichman
6:4, 3:6, 7–10
Finalistka 6. 23 lipca 2022 Hamburg Ceglana Indonezja Aldila Sutjiadi Stany Zjednoczone Sophie Chang
Stany Zjednoczone Angela Kulikov
3:6, 6:4, 6–10
Finalistka 7. 9 października 2022 Monastyr Twarda Stany Zjednoczone Angela Kulikov Francja Kristina Mladenovic
Czechy Kateřina Siniaková
2:6, 0:6
Zwyciężczyni 3. 8 stycznia 2023 Auckland Twarda Indonezja Aldila Sutjiadi Kanada Leylah Fernandez
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
1:6, 7:5, 10–4
Zwyciężczyni 4. 26 sierpnia 2023 Cleveland Twarda Indonezja Aldila Sutjiadi Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Australia Ellen Perez
6:4, 6:7(4), 10–8
Finalistka 8. 29 października 2023 Zhuhai Twarda Indonezja Aldila Sutjiadi Brazylia Beatriz Haddad Maia
Wieronika Kudiermietowa
3:6, 3:6
Zwyciężczyni 5. 4 lutego 2024 Hua Hin Twarda Indonezja Aldila Sutjiadi Guo Hanyu
Jiang Xinyu
6:4, 1:6, 10–7
Finalistka 9. 23 czerwca 2024 Birmingham Trawiasta Zhang Shuai Hsieh Su-wei
Belgia Elise Mertens
1:6, 3:6
Finalistka 10. 22 września 2024 Seul Twarda Zhang Shuai Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Ludmiła Samsonowa
1:6, 0:6

Gra mieszana 1 (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 8 czerwca 2023 French Open Ceglana Niemcy Tim Pütz Kanada Bianca Andreescu
Nowa Zelandia Michael Venus
4:6, 6:4, 10–6

Finały turniejów WTA 125

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna 3 (2–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 25 listopada 2016 Honolulu Twarda Japonia Eri Hozumi Stany Zjednoczone Nicole Gibbs
Stany Zjednoczone Asia Muhammad
6:7(3), 6:3, 10-8
Finalistka 1. 14 maja 2022 Paryż Ceglana Gruzja Oksana Kalasznikowa Brazylia Beatriz Haddad Maia
Francja Kristina Mladenovic
7:5, 4:6, 4–10
Zwyciężczyni 2. 20 sierpnia 2022 Vancouver Twarda Stany Zjednoczone Asia Muhammad Węgry Tímea Babos
Stany Zjednoczone Angela Kulikov
6:3, 7:5

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

[edytuj | edytuj kod]

W grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2023 Finał Indonezja Aldila Sutjiadi Brazylia Beatriz Haddad Maia
Wieronika Kudiermietowa
3:6, 3:6

Wygrane turnieje rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Naw. Przeciwniczka Wynik
1. 24/05/2015 Japonia Karuizawa Trawiasta Japonia Makoto Ninomiya 7:6(5), 5:7, 6:1
2. 18/07/2015 Tajlandia Bangkok Twarda Uzbekistan Nigina Abduraimova 7:5, 6:2
3. 27/03/2016 Australia Canberra Ziemna Węgry Anna Bondár 6:4, 7:6(3)
4. 25/12/2022 Japonia Kioto Twarda (hala) Wielka Brytania Yuriko Miyazaki 6:4, 2:6, 6:2

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2011 Australia Australian Open Twarda Japonia Eri Hozumi Belgia An-Sophie Mestach
Holandia Demi Schuurs
2:6, 3:6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]