Mleczaj pomarańczowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mleczaj pomarańczowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

gołąbkowate

Rodzaj

mleczaj

Gatunek

mleczaj pomarańczowy

Nazwa systematyczna
Lactarius aurantiacus (Pers.) Gray
Nat. Arr. Brit. Pl. (London) 1: 624 (1821)
Zasięg
Mapa zasięgu
Zasięg w Europie i Azji

Mleczaj pomarańczowy (Lactarius aurantiacus (Pers.) Gray) – gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus testaceus var. aurantiacus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1821 r. Samuel Frederick Gray, przenosząc go do rodzaju Lactarius[1].

Ma ok. 15 synonimów naukowych. Niektóre z nich[2]:

  • Agaricus aurantiacus (Pers.) Pers. 1801
  • Agaricus mitissimus Fr. 1821
  • Agaricus testaceus aurantiacus Pers. 1801
  • Galorrheus mitissimus (Fr.) P. Kumm. 1871
  • Lactarius aurantiacus var. mitissimus (Fr.) J.E. Lange 1928
  • Lactarius aurantiofulvus J. Blum 1964
  • Lactarius aurantiofulvus J. Blum ex Bon 1985
  • Lactarius mitissimus (Fr.) Fr. 1838
  • Lactarius subdulcis var. mitissimus (Fr.) Bataille 1908
  • Lactifluus aurantiacus (Pers.) Kuntze 1891
  • Lactifluus mitissimus (Fr.) Kuntze 1891

Polską nazwę podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r.[3]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 2,5–6 cm. U młodych okazów niskołukowaty, u starszych płaski lub wygięty w górę. O nieco podwiniętym brzegu. Skórka gładka, w kolorze pomarańczowobrązowym, czasami z żółtawym brzegiem. Brak strefowania. W czasie wilgotnej pogody jest śliski i błyszczący[4].

Blaszki

Dość gęste, bladoochrowe, kremowe lub jasnopomarańczowe, przy brzegu kapelusza ciemniejsze. Ostrza blaszek rdzawoczerwonoplamiste[4].

Trzon

Kształtu walcowatego, wysokość 4–8 cm, szerokość 1–2 cm. Jest ubarwiony tak samo jak kapelusz. Przy podstawie często występuje biała lub ochrowożółta pilśń[4].

Miąższ

Białożółtawy, kruchy, pod skórką kapelusza i w trzonie ceglastoczerwony. Smak i zapach niewyraźny[4]. Wydziela mleczko, które w odróżnieniu od innych mleczajów nie jest piekące i gorzkie, co najwyżej lekko gorzkawe[5].

Mleczko

Dość obfite, białe i nie zmieniająca na powietrzu barwy. W smaku gorzkie, piekące na języku i drapiące w gardle[6].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników kremowy. Zarodniki szerokoowalne o rozmiarach 7,1–8,5 (10) × 6–7 (8,5) μm. Na powierzchni posiadają brodawki nieregularnie połączone listewkami, tylko czasami tworzącymi siateczkę. Podstawki mają rozmiar 40–45 × 8–10 μm. Wąskowrzecionowate cystydy są nieliczne, występują na ostrzu i bokach blaszek i tylko nieco wystają ponad hymenium[6].

Gatunki podobne

Jest wiele pomarańczowych mleczajów. Odróżnienie ich po wyglądzie jest trudne. Wszystkie jednak różnią się od mleczaja pomarańczowego ostrym w smaku mleczkiem[5]. Podobny mleczaj modrzewiowy (Lactarius porninsis) rośnie tylko pod modrzewiami. U mleczaja siarkowego (Lactarius tabidus) mleczko żółknie, mleczaj smaczny (Lactarius volemus) rośnie tylko w lasach liściastych i ma matową skórkę[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Najwięcej stanowisk opisano w Europie. Jest tutaj szeroko rozprzestrzeniony[7]. W Polsce jest pospolity[3].

Naziemny grzyb mykoryzowy. Występuje w lasach liściastych i mieszanych, zazwyczaj wśród mchów, szczególnie pod brzozą brodawkowatą i brzozą omszoną. Owocniki wytwarza od czerwca do listopada[3]. W lasach iglastych występuje rzadko[6].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Według niektórych autorów grzyb jadalny[4], według innych niejadalny[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-10-03] (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, 370isbn = 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 72, ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. a b Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele, Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie, Warszawa 2006, s. 158, 173, ISBN 83-85444-65-3.
  6. a b c Alina Skirgiełło, Mleczaj (''Lactarius''). Grzyby (''Mycota''), tom 25. Podstawczaki (''Basidiomycetes''), gołąbkowce (''Russulales''), gołąbkowate (''Russulaceae''), mleczaj (''Lactarius''), Kraków: PWN, 1998, s. 101–102, ISBN 83-85444-65-3.
  7. Występowanie Lactarius aurantiacus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-09-10] (ang.).
  8. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, s. 426, ISBN 83-09-00714-0.