Most Władysława IV w Bydgoszczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Most Władysława IV

Most Władysława IV Wazy
Państwo	Polska
Miejscowość	Bydgoszcz
Podstawowe dane
Przeszkoda	Kanał Bydgoski
Długość	29,1[1] m
Szerokość: • całkowita	10,4 m
Liczba torów	1
Liczba przęseł	2
Data budowy	1774, 1841
Data zburzenia	1972
Położenie na mapie Polski Most Władysława IV
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Most Władysława IV
Położenie na mapie Bydgoszczy Most Władysława IV
53°07′32″N 17°59′14″E/53,125556 17,987222
Multimedia w Wikimedia Commons

Most Władysława IV – most drogowo-tramwajowy, który znajdował się na Kanale Bydgoskim, w Bydgoszczy, na zachodnim obrzeżu Śródmieścia, powyżej Starego Miasta. Przechodziła przez niego ulica Świętej Trójcy. Wyburzony w 1972 roku.

Pierwszy drewniany most powstał po uruchomieniu Kanału Bydgoskiego w 1774 r., z konieczności utrzymania ciągu komunikacyjnego w kierunku Koronowa^[2]. W końcu XVIII wieku, po modernizacji kanału i śluz, koryto kanału lekko przesunięto w kierunku południowym, ku nowym, murowanym śluzom. W miejscu starego mostu zbudowano ziemny nasyp z drogą prowadzącą do nowego, również drewnianego mostu nad przesuniętym korytem kanału. Funkcjonował on do roku 1841, kiedy to władze miasta z uwagi na nasilający się ruch i duże obciążenie starej konstrukcji, podjęły decyzję o wybudowaniu tym razem mostu kamiennego.

Obiekt został wykonany w kamienno-ceglanej konstrukcji łukowej. Była to masywna, dwuprzęsłowa konstrukcja spinająca brzegi Kanału Bydgoskiego, który w tym miejscu posiadał szerokość ponad 18 m. Długość mostu wynosiła 29,1 m, a szerokość ok. 10,4 m. Od dna kanału most wznosił się na wysokość 6,12 m. Przez most poprowadzono jezdnie i chodniki zabezpieczone metalowymi balustradami. Wjazd po obu stronach oświetlały lampy gazowe. Łuki przęseł wykonane były z cegły. Północne przęsło, szersze i wyższe od pozostałych, umożliwiało przepłynięcie barkom rzecznym.

Masywność konstrukcji mostu umożliwiła na początku XX w. położenie na nim torowiska tramwajowego, dochodzącego do linii kolejowej przy zbiegu ul. Grunwaldzkiej z ul. Staroszkolną (linia nr 5).

W okresie międzywojennym most otrzymał imię króla Władysława IV, którego herb umieszczono od strony ulicy Grunwaldzkiej^[1]. 4 września 1939 r. wycofujące się oddziały Wojska Polskiego wysadziły południowe przęsło, które zostało prowizorycznie naprawione w 1940 r. 22 stycznia 1945 roku most został ponownie zburzony. Odbudowano go rok później. Most posiadał drewniany pomost ułożony na zachowanym przęśle północnym (ceglano-kamiennym) oraz tymczasowym z dźwigarów stalowych. W takiej formie most dotrwał do początku lat 70. XX wieku. W 1970 roku przeprawę wyremontowano na podstawie projektu opracowanego przez Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego.

Obiekt został wyburzony w 1972 r. wraz z fragmentem Kanału Bydgoskiego i dwoma śluzami podczas budowy węzła grunwaldzkiego. W jego miejscu położono torowisko tramwajowe wraz z przystankami w bliskim sąsiedztwie Ronda Grunwaldzkiego.

• Mosty w Bydgoszczy
• Ulica Świętej Trójcy w Bydgoszczy
• Kanał Bydgoski

• Bydgoszcz w stronę Okola, DariaD. Bręczewska-Kulesza, Bydgoszcz: Zakład Poligraficzny Kordruk - Bogdan Koronka, 2004, ISBN 83-921725-0-7, OCLC 69371545 . Brak numerów stron w książce
• Derenda Jerzy. Piękna stara Bydgoszcz – tom I z serii Bydgoszcz miasto na Kujawach. Praca zbiorowa. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006
• Jeleniewski K. Marek. .. której nie ma. Bydgoszcz na starej widokówce. Bydgoszcz 2001. ISBN 83-87586-17-X.
• Kajczuk Jacek. Mosty i wiadukty. [w:] Bydgoska Gospodarka Komunalna. Bydgoszcz 1996
• Michalski Stanisław red.: Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945-1980. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa-Poznań 1988
• Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.

• Galeria zdjęć historycznych