French
DeutschMusa ibn Nusajr – Wikipedia, wolna encyklopedia
Musa ibn Nusajr – arabski gubernator Afryki Północnej (Maghrebu), mianowany przez kalifa Al-Walida I.
W latach 710 i 711 wysłał na tereny Półwyspu Iberyjskiego ekspedycje, które podbiła większość państwa Wizygotów. Przed powrotem do Kairuanu przekazał dowództwo Tarikowi ibn Zijadowi, który poprowadził inwazję na Półwysep Iberyjski, zdobywając między innymi Sewillę i Méridę[1][2].
W 714, wraz z Tarikiem, powrócił do Damaszku; gubernatorem nowo zdobytych terenów stał się jego syn, Abd al-Aziz ibn Musa[3][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Catlos 2019 ↓.
- ↑ Strzelczyk 1986 ↓, s. 254–255.
- ↑ Tuñón de Lara, Valdeón Baruque i Domínguez Ortiz 1997 ↓, s. 67.
- ↑ Strzelczyk 1986 ↓, s. 255.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Brian A. Catlos: Królestwa wiary. Nowa historia muzułmańskiej Hiszpanii. Tłumaczenie Andrzej Jankowski. Wyd. 1. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2019. ISBN 978-83-8062-518-1.
- Jerzy Strzelczyk: Goci – rzeczywistość i legenda. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1984. ISBN 83-06-00654-2.
- Splendor Al-Andalus. W: Manuel Tuñón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz: Historia Hiszpanii. Tłumaczenie Szymon Jędrusiak. Kraków: TAiWPN Universitas, 1997. ISBN 978-83-242-1754-0.