Nadchloran potasu – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | KClO4 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 138,55 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | bezbarwne kryształy lub biały proszek | ||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Nadchloran potasu, nazwa Stocka: chloran(VII) potasu, KClO
4 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy nadchloranów, sól kwasu nadchlorowego i potasu. Jest silnym utleniaczem, lecz słabszym niż sole innych tlenowych kwasów chloru. Z substancjami palnymi tworzy palne mieszaniny, które po zainicjowaniu deflagrują lub wybuchają. Stosowany jest przede wszystkim do produkcji niektórych mieszanin pirotechnicznych, a dawniej także materiałów wybuchowych. Mieszaniny pirotechniczne oparte na tym utleniaczu są bardzo silne, stabilne i wykazują niewielką wrażliwość na bodźce mechaniczne, znacznie mniejszą od mieszanin, w których utleniaczem jest chloran potasu. Związek ten może być wykorzystywany w mieszaninach pirotechnicznych z siarką w przeciwieństwie do chloranu potasu, który stwarza ryzyko samoistnego wybuchu, kiedy pod wpływem kwaśnych tlenków siarki wydzieli się kwas chlorowy. W przypadku spożycia wykazuje działanie szkodliwe, jednak słabsze niż chloran potasu. Otrzymywany jest w reakcji wymiany NaClO
4 i KCl lub elektrolitycznie.
Znajduje ograniczone zastosowanie w preparatyce chemicznej. Należy do najsłabiej rozpuszczalnych soli potasu (0,75 g/100 ml wody w 0 °C). Jest też stosowany w leczeniu nadczynności tarczycy (prawdopodobnie ze względu na podobny promień jonowy i hydrofilowość do jonu jodkowego I−
, blokuje syntezę hormonów tarczycy)[5][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-83, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
- ↑ potassium perchlorate, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2022-07-29] (ang.).
- ↑ Potassium perchlorate [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 18 sierpnia 2021, numer katalogowy: 460494 [dostęp 2022-06-29] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Potassium perchlorate (nr 60440) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-12-22]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ L.E. Braverman , Clinical studies of exposure to perchlorate in the United States, „Thyroid”, 17 (9), 2007, s. 819–822, DOI: 10.1089/thy.2007.0105, PMID: 17705696 (ang.).
- ↑ O.P. Soldin , L.E. Braverman , S.H. Lamm , Perchlorate clinical pharmacology and human health: a review, „Therapeutic Drug Monitoring”, 23 (4), 2001, s. 316–331, DOI: 10.1097/00007691-200108000-00002, PMID: 11477312, PMCID: PMC3640367 (ang.).