Narodowy Front Chłopsko-Robotniczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Narodowy Front Chłopsko-Robotniczy – polskie ugrupowanie narodowo-socjalistyczne działające w latach 30. XX w.

W czerwcu 1936 r. formację założyli byli członkowie Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotniczej i Obozu Narodowo-Radykalnego. Dołączyło do niego około 100 osób. Jarosław Tomasiewicz podaje, że NFChR był tym polskim ruchem, który najsilniej odwoływał się do hitleryzmu. Adolf Hitler był określany w propagandzie partyjnej jako „genjusz”. Równie pochlebnie wypowiadano się o NSDAP^[1]. NFChR postulował utworzenie państwa totalitarnego i jednopartyjnego na wzór III Rzeszy^[1]. Jednocześnie wznoszono hasła antysemickie i antykapitalistyczne^[1]. Organem prasowym Narodowego Frontu Chłopsko-Robotniczego było pismo „Hasło Narodowe”^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c J. Tomasiewicz: W kierunku nacjokracji. Tendencje autorytarne, totalistyczne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1933–1939): narodowcy – narodowi radykałowie – narodowi socjaliści. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2019, s. 353-354.
↑ O. Grott, Polski ruch narodowosocjalistyczny w latach 30. XX wieku, [w:] Studia nad Faszyzmem i Zbrodniami Hitlerowskimi XXXII, 2010, s. 385.