Nateła Dzałamidze – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 27 lutego 1993 |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Zakończenie kariery | aktywna |
Trener | Viktoria Belinsky |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 10 ITF |
Najwyżej w rankingu | 245 (16 listopada 2015) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 3 WTA, 3 WTA 125, 29 ITF |
Najwyżej w rankingu | 43 (16 maja 2022) |
Australian Open | 1R (2018, 2022, 2023) |
Roland Garros | 2R (2019) |
Wimbledon | 2R (2017, 2022) |
US Open | 1R (2017–2020, 2022) |
Nateła Gieorgijewna Dzałamidze (ros. Натела Георгиевна Дзаламидзе; ur. 27 lutego 1993 w Moskwie) – rosyjsko-gruzińska tenisistka.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]W karierze zwyciężyła w dziesięciu singlowych i dwudziestu dziewięciu deblowych turniejach rangi ITF. 16 listopada 2015 roku zajmowała najwyższe miejsce w rankingu singlowym WTA Tour – 245. pozycję. Natomiast 16 maja 2022 roku osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu deblowym – 43. miejsce.
Do maja 2022 roku reprezentowała Rosję, następnie zaczęła występować pod flagą Gruzji[1].
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna 7 (3–4)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 15 października 2017 | Linz | Twarda (hala) | ![]() | ![]() ![]() | 6:3, 3:6, 4–10 |
Finalistka | 2. | 25 lipca 2021 | Palermo | Ceglana | ![]() | ![]() ![]() | 6:7(5), 6:4, 4–10 |
Zwyciężczyni | 1. | 7 sierpnia 2021 | Kluż-Napoka | Ceglana | ![]() | ![]() ![]() | 6:3, 6:4 |
Zwyciężczyni | 2. | 12 listopada 2021 | Linz | Twarda (hala) | ![]() | ![]() ![]() | 6:4, 6:2 |
Finalistka | 3. | 24 kwietnia 2022 | Stambuł | Ceglana | ![]() | ![]() ![]() | 3:6, 4:6 |
Finalistka | 4. | 18 września 2022 | Ćennaj | Twarda | ![]() | ![]() ![]() | 1:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 12 lutego 2023 | Linz | Twarda (hala) | ![]() | ![]() ![]() | 4:6, 7:5, 12–10 |
Finały turniejów WTA 125K series
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna 4 (3–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 20 listopada 2016 | Tajpej | Dywanowa (hala) | ![]() | ![]() ![]() | 4:6, 6:3, 10–5 |
Zwyciężczyni | 2. | 4 listopada 2018 | Mumbaj | Twarda | ![]() | ![]() ![]() | 6:4, 7:6(4) |
Finalistka | 1. | 18 listopada 2018 | Tajpej | Dywanowa (hala) | ![]() | ![]() ![]() | 3:6, 7:5, 12–12 krecz |
Zwyciężczyni | 4. | 23 października 2022 | Rouen | Twarda | ![]() | ![]() ![]() | 6:2, 7:5 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Igor Kubiak: Rosjanka zadrwiła z sankcji. Tak je obeszła. Sportowe Fakty, 2022-06-19. [dostęp 2022-06-19]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-02-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-02-21] (ang.).