National Rugby Championship (2014) – Wikipedia, wolna encyklopedia

National Rugby Championship 2014

— 2015
Szczegóły
Państwo	Australia
Liczba zespołów	9
Termin	21 sierpnia – 1 listopada 2014
Liczba meczów	39
Zwycięzca	Brisbane City
Król strzelców	Jack Debreczeni (144)

National Rugby Championship 2014 (od nazwy sponsora Buildcorp National Rugby Championship) – pierwsza edycja National Rugby Championship, ogólnokrajowych męskich rozgrywek rugby union w Australii organizowanych przez Australian Rugby Union. Zawody odbyły się w dniach 21 sierpnia – 1 listopada 2014 roku, a triumfował w nich zespół Brisbane City.

ARU po każdej kolejce prezentował jej podsumowanie – fazę zasadniczą z kompletem punktów zakończył zespół Melbourne Rising^{[1][2][3][4][5][6][7][8][9]}. W półfinałach Rising i NSW Country Eagles uległy niżej sklasyfikowanym rywalom^[10], a finale lepsza od Perth Spirit okazała się drużyna Brisbane City^[11].

Najwięcej punktów w zawodach zdobył Jack Debreczeni z Rising, zaś w klasyfikacji przyłożeń z dziewięcioma zwyciężył gracz Eagles, Andrew Kellaway. Najlepszym zawodnikiem sezonu został uznany Sean McMahon^[12]. Spośród pięciu zawodników wskazanych przez Rugby Union Players' Association^[13] najlepszym według samych graczy został uznany Samu Kerevi^[14][15].

Błąd sędziów w spotkaniu Rays–Stars doprowadził do uznania pierwszego w historii tego sportu „samobójczego przyłożenia”^[16].

Chęć udziału w rozgrywkach zgłosiło czterdzieści jeden podmiotów^[17]. W marcu 2014 roku ogłoszono, iż w inauguracyjnym sezonie weźmie udział dziewięć drużyn, ustalono jednocześnie ramowy dwuetapowy harmonogram rozgrywek, w połowie lipca 2014 roku został natomiast opublikowany szczegółowy rozkład meczów. Rozgrywki w pierwszej fazie prowadzone były systemem kołowym w ciągu dziewięciu tygodni. Każda z drużyn spotkała się raz z każdym przeciwnikiem, łącznie rozgrywając osiem spotkań – cztery u siebie i cztery na wyjeździe. Z uwagi na nieparzystą liczbę zespołów podczas każdej kolejki jeden z nich pauzował. Druga część rozgrywek składać się będzie z dwurundowej fazy pucharowej – cztery czołowe zespoły awansowały do półfinałów, których zwycięzcy spotkają się w meczu finałowym rozegranym na boisku drużyny wyżej sklasyfikowanej po fazie grupowej^[18][19]. Jedno spotkanie z każdej kolejki sezonu zasadniczego, rozgrywane w czwartek, było transmitowane na żywo w Fox Sports, jak również wszystkie trzy mecze fazy pucharowej^[18][20].

Australian Rugby Union ogłosił konkurs na zaproponowanie zmian zwiększających dynamikę i widowiskowość gry przy zachowaniu jej ducha do przetestowania podczas rozgrywek. Spośród sześciuset sugestii do ostatniego etapu panel ekspertów (Bob Dwyer, Wayne Erickson, Rod Kafer, Ewen McKenzie) dopuścił dwanaście, które miały być następnie przedysktowane z przedstawicielami wszystkich uczestniczących drużyn^[21][22][23]. W połowie sierpnia przedstawiono zmiany w zasadach gry i ich interpretacjach, spośród których najważniejsze to: zmiana punktacji za poszczególne zagrania (zwiększenie wartości punktowej podwyższenia z dwóch do trzech punktów, a zarazem zmniejszenie z trzech do dwóch za pozostałe kopy); przywrócenie uprawnień sędziego telewizyjnego do stanu sprzed 2013 roku; przyznawania punktu bonusowego nie za cztery przyłożenia, lecz za trzy więcej od rywali; zmniejszenie limitów czasowych na wykonywanie kopów oraz ustawienie młyna; zezwolenie na kontynuowanie gry z autu następującego po karnym, nawet gdy upłynął czas gry; zastosowanie prawa korzyści, gdy przeciwnicy nie walczą o piłkę w aucie, do którego nie nastąpił prosty wrzut^[24][25][26].

Sponsorem tytularnym została firma Buildcorp, sponsorami Foxtel i Fox Sports, zaś partnerami technicznymi ASICS i Gilbert^[18]. Umowy partnerskie podpisały także InterContinental Hotels Group, Qantas oraz australijski oddział Allianz^[27].

Zobowiązani do gry w rozgrywkach byli wszyscy zawodnicy zakontraktowani w zespołach Super Rugby nie powołani do reprezentacji narodowej (około 140), którzy zostali relatywnie równomiernie przydzieleni do poszczególnych drużyn. Ich składy zostały uzupełnione przez graczy wyłonionych z lokalnych rozgrywek klubowych^[20][28]. Reprezentanci kraju także zostali przydzieleni do poszczególnych zespołów, przede wszystkim ze względów promocyjnych, choć w miarę możliwości mogli uczestniczyć także w spotkaniach, gdyby pozwoliły na to obowiązki reprezentacyjne^[19], a ich alokacja nastąpiła 21 lipca 2014 roku^[29][30].

W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio cztery, dwa i zero punktów, możliwe do zdobycia były także punkty bonusowe za porażkę maksymalnie siedmioma punktami oraz za zdobycie trzech przyłożeń więcej od rywali. W przypadku remisu w półfinale organizowana była dogrywka składająca się z dwóch dziesięciominutowych części, a jeśli i ona nie przyniosła rozstrzygnięcia, zwycięzcą zostawał zespół, który zdobył więcej przyłożeń w tym meczu, zaś w przypadku tej samej liczby przyłożeń do finału przechodziła drużyna, która w fazie grupowej zajmowała wyższą lokatę^[31]. W pojedynku finałowym natomiast po nierozstrzygniętej normalnej dogrywce przeprowadzana była kolejna, tym razem z zastosowaniem reguły nagłej śmierci, a w przypadku braku punktów obydwa zespoły wspólnie zdobywały trofeum^[32].

Brisbane City

Queensland Country

Melbourne Rising

Perth Spirit

Canberra Vikings

NSW Country Eagles

Rams

Rays

Stars

Lokalizacja uczestników National Rugby Championship 2014

• Fixtures. rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).
• Competition Table. rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).