Neodonatoptera – Wikipedia, wolna encyklopedia

Neodonatoptera – takson owadów z podgromady uskrzydlonych i nadrzędu Odonatoptera.

Takson ten wprowadzony został w 1996 roku przez Güntera Bechly’ego^[1]. Obejmuje wszystkich przedstawicieli nadrzędu Odonatoptera, z wyjątkiem ich czterech najbardziej bazalnych rzędów: Eugeroptera, Kukaloptera, Argentinoptera i Geroptera oraz rodziny Enigmapteridae^[2][3]. Do Neodonatoptera należą więc wymarłe Eomeganisoptera i Meganisoptera oraz klad Euodonatoptera, obejmujący m.in. współczesne ważki^[3].

Skrzydła tych owadów są smukłe i wydłużone, tak jak u Geroptera i Enigmapteridae cechują się użyłkowaniem o przedniej żyłce radialnej oddalonej od przedniego ich brzegu o jedną komórkę tak, że zostaje miejsce na rozwój pterostygmy. Nie występuje żyłka poprzeczna łącząca żyłki radialne przednią i tylną^[2][3]. Charakterystyczna dla nich jest żyłka radialna na odcinku nasadowym przyległa do przedniej żyłki medialnej^[3]. U bazalnych przedstawicieli Neodonatoptera nasadowe odcinki żyłek radialnych przedniej i tylnej mają przebieg ściśle równoległy i silnie do siebie zbliżony, natomiast w obejmującym ważki kladzie Nodialata formują one na odcinku nasadowym wspólny, dwuwalcowaty pień. Podobnie jak u Enigmapteridae przynajmniej na krótkim odcinku tylna żyłka medialna złączona jest z żyłką kubitalną. Tylna żyłka medialna i przednia żyłka kubitalna nie mają nigdy prostego przebiegu; pierwsza z wymienionych zakrzywia się ku tyłowi przy połączeniu z tą drugą. W pierwotnym planie budowy druga gałąź przedniej żyłki analnej w skrzydłach tylnych ma kilka grzebieniowatych odgałęzień, jednak cecha ta uległa wtórnemu zatraceniu u niektórych Erasipteridae i Nodialata^[2].

Zapis kopalny taksonu znany jest od karbonu^[2][3].